Stamboom van Hagenbeek

Vader: Lodewijk I de Vrome
Moeder: Irmingard in de Haspengouw

• Geboren: in 795 te Altdorf
• Gedoopt: [[https://gw.geneanet.org/dupuisl?lang=nl&p=lothaire+1er&n=de+france]]
• Keizer Aken juli 817 (Empereur d'Occident, Roi d'Italie et de Bavière)
• Overleden: op 29 september 855 (ongeveer 60 jaar oud) te Prüm
• Begraven: te Prüm

Geboren vermoedelijk te Aquitanië in 795. Koning van Italië sedert 822 (onder)koning van van Beieren 814. Keizer van Duitsland, gekroond door zijn vader te Aken juli 817 en opnieuw door Paus Paschalis I te Rome 5 april 823. Na de dood van zijn vader werd hij keizer van Midden-Francië, hetgeen hij verdeelde onder zijn drie zonen. Overleden in het klooster Prüm als monnik op 29 september 855.
Regierte (817-829/833/840) - 855
Mit 19 Jahren vom Vater zum Regenten von Bayern ernannt. Als ältester Sohn Ludwigs des Frommen war er 817 im Zuge der Ordinatio imperii zum Mitkaiser ernannt und im Juli 817 gekrönt worden. 823 durch Papst Paschalis in Rom zum Kaiser gesalbt und gekrönt. Danach Zurückbeorderung nach Aachen durch seinen Vater. 823 erliess Lothar ein Edikt - Bekräftigung der kaiserlichen Oberherrschaft in weltlichen Angelegenheiten. Diese `Constitutio Lothari' hob weltliche Zugeständnisse an den Heiligen Stuhl auf - Höhepunkt der Macht des Kaisers über das Papsttum. Mit der Geburt seines Stiefbruders Karls des Kahlen (Lothar übernahm Patenschaft) verlor er seine Mitregentschaft und wurde nach Italien verwiesen, während das fränkische Kernland unter die Brüder Pippin, Ludwig und Karl aufgeteilt wurde. Daraufhin lehnte sich Lothar gegen seinen Vater auf. Es gelang ihm mehrmals sich seiner zu bemächtigen (830 und 833-834), mußte ihn aber auf Druck seiner Brüder Pippin und Ludwig wieder freigeben. Inzwischen hatte sich auch der mittlere und kleinere Adel Ostfrankens und Aquitaniens gegen ihn verbündet. 834 wurde Lothar abermals nach Italien verwiesen. Auf Betreiben seiner Stiefmutter, der Welfin Judith, kam es 839 zur Versöhnung zwischen Lothar und Ludwig den Frommen.
Nach dem Tod des Vaters am 20. Juni 840 gipfelte das Ringen um die Nachfolge im offenen Kampf der Brüder über die Reichseinheit. Obwohl Lothar dabei vor allem auf die Unterstützung der Ostfranken, Schwaben und Sachsen zählen konnte, gelang es ihm nicht, die Oberhand in dem Streit zu gewinnen. Nachdem Lothar am 25.6.841 in Burgund von den Heeren seiner Brüder geschlagen wurde, mußte er nachgeben. Im Vertrag von Verdun vom 10.8.843 kam es zur Reichsteilung. Als Ausgangspunkt für die Verhandlungen diente der Besitzstand der Brüder beim Tod Ludwig des Frommen. Somit hatte Lothar Anspruch auf Italien, Ludwig auf Bayern und Karl der Kahle auf Aquitanien. Diese Gebiete wurden nun jeweils ergänzt durch Teile des fränkischen Kernlandes, der Reichsmitte. Karl der Kahle herrschte fortan über die westlichen Gebiete, Lothar über die Mitte des Reiches und Ludwig im Osten. Lothar behielt weiterhin die Kaiserwürde. 844 setzte er seinen ältesten Sohn Ludwig als König in Italien ein und ließihn am 6. April 850 in Rom zum Mitkaiser krönen. 855, kurz vor seinem Tod, teilte er seinen Reichsteil unter seine drei Söhne auf. Kaiser Ludwig II. behielt die Kaiserkrone und Italien, Lothar II. erhielt den nördlichen Teil des Mittelreiches und Karls wurde Burgund zugeteilt. Anschließend zog sich Lothar I. in die Benediktinerabtei Prüm zurück, und starb dort noch im gleichen Jahr.
In 814 vertrouwt zijn vader hem eerst het bestuur van Beieren toe, en in juli 817 vaardigt hij de Ordinatio Imperii uit, die hem met het rijk verbindt en hem als enige erfgenaam verklaart. Hij wijst echter een deel van het grondgebied toe aan zijn oudste zonen, Pepijn en Lodewijk, met een ondergeschikte rol. Ook erkend als koning der Franken, wordt Lotharius I naar Italië gestuurd, waar hij in 820 of 822 de titel van koning der Lombarden aanneemt en zich in Pavia vestigt. Op 5 april 823 wordt hij in Rome door paus Paschalis I tot mede-keizer gekroond, waarbij de paus zich aan zijn gezag onderwerpt.

Denarius met het borstbeeld van Lotharius I, geslagen rond 833. In 829 legt Lodewijk de Vrome de basis voor een nieuwe verdeling, gunstig voor zijn jongste zoon Karel, geboren in 823 uit zijn tweede vrouw Judith van Beieren. Lotharius I komt dan in opstand tegen zijn vader Lodewijk de Vrome. Lotharius betrekt zijn twee broers, Lodewijk de Duitser en Pepijn I van Aquitanië, bij de opstand tegen hun vader en zet hem in 830 voor de eerste keer af. Maar de rebelse zoon wordt verslagen en behoudt alleen Italië. Het Frankische koninkrijk zelf wordt toegewezen aan zijn drie broers. De voortdurende rivaliteit tussen Judith en haar stiefkinderen leidt echter tot de crisis van 833, waarin Lodewijk de Vrome door zijn zonen wordt afgezet. Lotharius grijpt de soevereine macht en een nieuwe verdeling van het grondgebied sluit Karel uit. In het volgende jaar verandert de situatie ingrijpend: Lodewijk en Pepijn verzoenen zich met hun vader; Lotharius wordt gedwongen te vluchten; de oude keizer wordt op 1 maart 834 hersteld. In 838, verzoend met Lotharius, voert Lodewijk de Vrome een nieuwe verdeling uit in Worms op 3 mei 839. Lotharius ontvangt, naast Italië, het oostelijke deel van het Frankische koninkrijk. Enkele maanden later sluit hij een verdrag met de Venetiaanse doge Pietro Tradonico, het zogenaamde Pactum Lotharii.

De Frankische koninkrijken in 843. Midden-Francië is in het groen in het midden weergegeven. Na de dood van zijn vader in 840 weigeren zijn twee broers, Lodewijk de Duitser en Karel, hem als hun leenheer te erkennen. Lotharius I probeert dan hun staten binnen te vallen, maar zij verenigen zich tegen hem en behalen in juni 841 de overwinning in de Slag bij Fontenoy-en-Puisaye in de Auxerrois. Op 14 februari 842 versterken de twee overwinnaars hun alliantie met de eed van Straatsburg. Het jaar daarop dwingen ze hem het Verdrag van Verdun te accepteren, waardoor hij de keizerlijke titel behoudt en Midden-Francië krijgt, een lang en smal gebied dat zich uitstrekt van de Noordzee tot het zuiden van Rome en de hoofdstad van het Karolingische rijk, Aken, omvat.

Kort voor zijn dood in 855 doet Lotharius I afstand van de troon om zich terug te trekken in de abdij van Prüm. Voordat hij daar sterft, zorgt hij ervoor dat zijn rijk (Verdrag van Prüm) wordt verdeeld onder zijn drie zonen: Lodewijk krijgt het koninkrijk Italië met de titel van keizer, Karel de Provence tot Lyon, en Lotharius II de rest, het hele noordelijke deel van het rijk, van Friesland tot het zuiden van het huidige departement Haute-Marne. Dit laatste gebied zal bekend worden als Lotharingen, een naam afgeleid van het Latijnse Lotharii Regnum, het koninkrijk van Lotharius. Aan het einde van zijn leven begunstigt hij de abdijen van Murbach, Lièpvre, Erstein, Sint-Stefanus in Straatsburg en Munster.

In oktober 821 trouwt Lotharius in Thionville met Ermengarde, dochter van de graaf van Tours, Hugo van Elzas, die hem acht kinderen schenkt:
Lodewijk II de Jonge (° ca. 825 - † 875), keizer van het Westen (855-875), gehuwd met Engelberge;

Ermengarde (° ca. 825/830 - † na 865/866), gehuwd met Gislebert van Maasgau (820-875) (cf. familie van de Regniers);

Lotharius II van Lotharingen (° ca. 835 - † 869), koning van Lotharingen (855-869), eerst gehuwd met Theutberge (cf. Bosoniden), daarna met Waldrade;

Hiltrude of Helletrude (° ca. 826 - † na 865/866), gehuwd met een graaf genaamd Bérenger;

Rotrude (° ca. 835/840 - † ?), geboren in Pavia, gehuwd in 850-51 met Lambert II van Nantes, markgraaf van Bretagne, graaf van Nantes, overleden op 1 mei 852. Eerste abdis van de abdij van Erstein;

Karel van Provence (° ca. 845 - † 863), koning van Provence (855-863);

Gisèle (° ca. 830 - † 860), abdis van Sint-Sauveur van Brescia;

Berthe (° ca. 830 - † na 7 mei 852 of na 877), abdis van Avenay-Val-d'Or, gehuwd met graaf Bérenger, zij zou pas het kloosterleven hebben aangenomen met zijn toestemming of na zijn dood.

Uit een maîtresse genaamd Doda had hij:

Carloman (° ca. 853 - † ?).