Roi d'Italie en 844,Empereur d'Occident en 850 ,Roi de Provence et de Bourgogne.
Detail van de schede van het keizerlijke zwaard die Lodewijk II "de Jonge" voorstelt. Lodewijk II werd in 844 geassocieerd met zijn vader Lotharius I als koning van Italië en vervolgens in 850 als keizer van het Westen. Hij hield zich actief bezig met zijn koninkrijk Italië, dat hij na 850 slechts drie keer voor korte periodes verliet tot aan zijn dood.
Koning van Italië - Controle over Noord-Italië In Noord- en Centraal-Italië profiteerde koning Lodewijk II van de vestiging van grote Frankische families zoals zijn verwanten, de Unrochiden, meesters van Friuli, de Supponiden, waarvan zijn vrouw Engelberge mogelijk afstamt, hertog Adalbert I van Toscane en de hertog van Spoleto, afkomstig van de Widoniden, die zichzelf allemaal als vazallen van het Karolingische rijk beschouwden.
Interventie in het zuiden Zuid-Italië was verdeeld tussen Lombardische prinsen en het Byzantijnse rijk. Tijdens de strijd tussen Sicard van Benevento en Andreas II van Napels (835-840) riepen de Lombarden voor het eerst moslimhuurlingen in Zuid-Italië in. Tijdens de burgeroorlog die vanaf 839 het vorstendom Benevento verscheurde tussen de usurpator Radelchis en Siconolf van Salerno, de broer van de vermoorde prins Sicard, riepen beide partijen de Saracenen te hulp. De Byzantijnen, die machteloos waren, verdedigden zich met moeite tegen de indringers in Sicilië.
In 840 riep Andreas II van Napels, een vazal van Byzantium, Lotharius op om zich tegen Sicard te verdedigen. In 844 zocht Siconolf, in strijd met Radelchis, steun bij Guy I, die hem adviseerde om Lodewijk II om hulp te vragen, aan wie hij zich verbond om schatting te betalen. Toch was het de plundering van Rome in 846 die de keizer ertoe bracht in te grijpen. In oktober 846 verklaarden Lotharius en Lodewijk II dat het dringend was om de moslims uit Benevento te verdrijven. Eind januari 847 trok het leger, verzameld in Pavia, naar het zuiden en begon de campagne van 847-850, waarin Lodewijk II een einde maakte aan de burgeroorlog door in 849 het vorstendom Benevento te verdelen tussen Radelchis en Siconolf, die zich verbonden om tegen de Saracenen te vechten. Bij zijn terugkeer in Rome in april 850 werd Lodewijk II tot keizer gekroond. Ondertussen viel Calabrië, dat theoretisch onder Siconolf viel, in handen van de moslims. Tarente, verlaten door zijn inwoners, was sinds 840 verloren gegaan.
Tussen 850 en 866 probeerde Lodewijk II tevergeefs orde te scheppen in de anarchie die heerste in de Lombardische vorstendommen, terwijl de steeds dreigender wordende moslims Apulië bezetten. Tussen 866 en 871 voerde hij een voortdurende campagne in Zuid-Italië. De troonsbestijging van keizer Basileios I de Macedoniër in Constantinopel bood een mogelijkheid tot een alliantie tussen het Oost-Romeinse rijk en het koninkrijk Italië: een Oost-Romeinse vloot onder leiding van admiraal Niketas Oryphas arriveerde in Bari, dat belegerd werd door de Franken (869-870). Maar Lodewijk II accepteerde niet dat de Byzantijnse admiraal (van wie keizer Basileios I toen de titel "Keizer der Romeinen" droeg) hem beschouwde als een "simpele" koning van Italië (en niet als mede-keizer van het Westen). Als gevolg van deze ruzie verliet Oryphas met zijn vloot hem en Bari werd in februari 871 ingenomen. Bij zijn terugkeer van het beleg van Bari werd Lodewijk II op 13 augustus gevangengenomen en samen met zijn vrouw vastgehouden tot 17 september 871 door de prins van Benevento. Om vrijgelaten te worden, moest hij zweren niet meer in Zuid-Italië in te grijpen zonder toestemming van de Lombardische prinsen. Terug in Rome werd Lodewijk II door paus Adrianus II van zijn eed ontslagen en opnieuw tot keizer gekroond in 872. In hetzelfde jaar voerde hij een nieuwe succesvolle campagne tegen de Saracenen. Na zijn dood in 875 keerde Bari terug onder de controle van het Oost-Romeinse rijk.
Relaties met het pausdom Lodewijk II werd tot koning van Italië gekroond door paus Sergius II. Zijn opvolger, Leo IV, liet de Aureliaanse muur restaureren die Rome beschermde en bouwde het fort Sint-Angelo met keizerlijke subsidies. Bij zijn dood in 855 koos de "Romeinse partij" Benedictus III als paus, tegen wie de pretendent Anastasius zich verzette. Na de dood van de paus liet Lodewijk II Nicolaas I verkiezen, die een sterke persoonlijkheid bleek te zijn en zich tegen de keizer verzette, vooral in de zaak van de scheiding van Lotharius II, waarin Lodewijk tevergeefs probeerde een gunstige uitspraak voor zijn broer te verkrijgen. In 863 zette paus Nicolaas I patriarch Photios af, die reageerde door de breuk met Rome af te kondigen en in een encycliek koning Lodewijk II opriep om de paus af te zetten. Met de opvolger van Nicolaas I, Adrianus II, had Lodewijk II eindelijk een paus die hem volledig steunde, omdat hij zich volledig inzette voor de zaak van de kerk en de bescherming van Zuid-Italië tegen de moslims. Na de inname van Bari kroonde de paus hem opnieuw tot keizer op 18 mei 872 in de Sint-Pietersbasiliek in Rome.
Keizer van het Westen Na de dood van zijn broer Karel van Provence (845-863) verkreeg hij een deel van diens domein en werd hij ook koning van Provence en Bourgondië (alleen de graafschappen Lyon, Vienne en Vivarais vielen buiten zijn controle en kwamen onder de suzereiniteit van zijn andere jongere broer Lotharius II, die door Karel als zijn enige erfgenaam was aangewezen).
Na de dood van zijn broer Lotharius II in 869 kon Lodewijk II het koninkrijk Lotharingen van hun vader niet herstellen. Het domein van Lotharius II werd uiteindelijk verdeeld tussen hun ooms Lodewijk de Duitser en Karel de Kale bij het Verdrag van Meerssen in 870. Ondanks zijn protesten en de steun van paus Adrianus II kreeg Lodewijk niet de volledige erfenis van zijn broer.
Lodewijk II stierf in 875 nabij Brescia en, omdat hij geen mannelijke erfgenaam naliet, gingen de keizerlijke kroon en zijn domein over in handen van zijn oom Karel II de Kale.
Laatst gewijzigd:
2 juni 2025
link:
https://ngv-stambomen.nl/gdp/index.php/pers/get/5-94727
Gekopieerd!
