Behalve van de magistraat was Werner (of Warner zoals hij in de Nijmeegse bronnen meestal wordt genoemd) ook lid van de Nimeegse ridderschap. In 1564 verscheen hij op de Kleine van Bergh tezamen met zijn neef Carel van Biljoen. Zijn naam prijkt op de riddercedullen van 1576 en 1578 en “met andere ritterschappen” treedt hij 29 september 1583 de Nijmeegse raadzaal binnen. Als prerogatief voor de edelen werd – zoals hij zelf later betoogd, daarin door de Nijmeegse ridderschap bijgestaan. Het Hof Gelderland gaf hem nadat het ambt na het overlijden van Frederik van Voordt reeds vier maanden vacant was geweest een provisionele aanstelling, maar zoals het Hof op 6 augustus 1577 aan de landvoogd Don Juan te Brussel schreef “Lennep had ernstige bezwaren tegen een provisionele benoeming gehad, maar daarin toegestemd na de belofte van het Hof hem voor een definitieve aanstelling bij de landvoogd aan te bevelen. Dezelfde dag ging tevens een brief uit naar Arnold Sasbout, de president van de Secreten Raad met het verzoek om die aanstelling te willen bevorderen. Daar de landvoogd, die al zijn gezag had verloren, sedert juli van dat jaar te Namen verbleef, bereikte het schrijven hem nooit en de aanstelling kwam uit Brussel van de – opstandige - regering der Staten Generaal, wat later nog tegen hem zou worden aangevoerd. Over de uitoefening van zijn ambt valt weinig te melden. Hij legde de eed af te Nijmegen op 16 augustus 1577. Zijn rekeningen zijn slechts bewaard gebleven over de periode 1577-1582 en op 12 januari 1579 substitueerde hij burgemeester Willem van Heukelom in zijn ambt. Na de Verlatinghe van Philips II zegde hij zijn eed aan de Koning op en trad in dienst van de Staten van Gelderland, zoals Jelis Pieck heer tot Enspieck, raadsheer in het Gelderse Hof met het brengen der nieuwe commissie op 3 november 1581 aan de magistraat bericht. Toen de Nijmeegse gemeente op 16 maart 1585 de zijde van de hertog van Parma koos en de magistraat ontsloeg, werd ook van Lennep uit zijn ambt gezet. Er was al een opvolger: zijn vroegere magistraatscollega en
vriend Mr. Johan Poein, hiervoor enkele malen als reisgenoot genoemd, die zich twee maanden later na zeven jaar afwezigheid terugmeldde met medebrenging van een al in 1580 te Maastricht verkregen commissie. Het gevolg was een rechtsstrijd voor de landvoogd, waar P. van Peteghem in 1987 een boeiend artikel aan heeft gewijd en die eindigde met de definitieve ambtsaanvaarding van Poein, uiteraard tot de reductie in 1591, die hem wederom in ballingschap bracht. Daar van Lennep bij zijn afzetting al ziek was, betekende de kwestie voor zijn feitelijke ambtsuitoefening vermoedelijk weinig, al kon hij zijn eigen memories nog opstellen, maar het persoonlijk advies van de Gelderse kanselier (president van het Hof) Van
Griep, toegevoegd aan zijn rapport d.d. 16 september 1585 en gericht aan Jean Richardot, de belangrijkste minister en staatsraad naast Parma om van Lennep nog voor de duur van diens leven het richterstractement te laten deed een verwacht naderend einde vermoeden. Hij overleed inderdaad korte tijd nadien, op 12 februari 1586. Het overluidingsregister vermeld 3 luyden voor de richter Lennip en zo wordt hij ook aangeduid bij de “geluchten” na zijn overlijden van de H. kruisbroederschap. Zijn schepenzegel uit 1565 vertoont het gebruikelijke wapen doorsneden met de kop niet aanziend; helmt. staande leeuw t. vlucht.
Laatst gewijzigd:
18 juli 2023
link:
https://ngv-stambomen.nl/gdp/index.php/pers/get/5-77975
Gekopieerd!
