Stamboom van Hagenbeek

Vader: Ansegisel van Autrasië
Moeder: Begga (Sainte) van Lander

• Geboren: ± 645 [[https://gw.geneanet.org/dupuisl?lang=nl&p=pepin+ii+le+gros+ou+le+jeune&n=de+herstal]]
• Gedoopt: [[https://gw.geneanet.org/adverschoor?lang=nl&pz=ad&nz=verschoor&p=pepin&n=d+herstal+arnulfides]]
• Hofmeier 687-714
• Overleden: op 16 december 714 (ongeveer 69 jaar oud) te Jupille a/d Maas

Pippijn II van Herstal, Frankisch hofmeijer (van Autrasië), hertog in 680. Major domus van het gehele Frankenrijk in 688. Hij huwt Plectrudis en had een onwettige zoon bij zijn bijzit.
Pepijn van Herstal, geb. ca. 645, gest. Jupile sur Meuse, 16 december 714. De naam "van Herstal" is afkomstig van één van zijn landgoederen. Zijn leven werd beheerst door de voortdurende strijd, eerst om de macht, later om de vergroting van het Frankische rijk. Hij trad pas op de voorgrond in 680 toen hij bij de dood van de koning van Austrasië met hertog Martin van Champagne (in tegenstelling tot eerdere theoriën, noch zijn broer noch zijn neef) een overheersende positie verwierf. Austrasië, sinds enige jaren onder het juk van Neustrië, kwam in opstand, maar Ebroïn, de hofmeier van Austrasië, is hen te sterk. Pepijn en Martin vluchtten verschillende kanten op. Martin verschanste zich in Laon en werd het eerste aangevallen. Ebroïn wist hem over te halen zich met zijn leger aan zijn zijde te scharen maar vermoordde allen zodra de stad zich opende. Kort daarop werd Ebroïn vermoord door een edelman genaamd Ermenfried, die direct naar het hof van Pepijn vluchtte, aldus voedsel gevende aan het gerucht dat Pepijn de aanstichter van de moord was. Ebroïn's opvolger Warraton sloot vrede met Pepijn. Deze vrede was echter van korte duur. Gislemar, zoon van Warraton, verdreef zijn vader en voerde opnieuw oorlog. Pepijn werd verslagen bij Namen, maar toen Gislemar meteen daarna overleed, keerde Warraton terug als hofmeier en het werd opnieuw vrede . Bij Warraton's overlijden in 686 nam zijn schoonzoon Berchaire zijn positie in en op aandringen van de weduwe van Warraton, Ansflède, viel hij Pepijn opnieuw aan. Ditmaal wist Pepijn echter een eclatante overwinning te behalen bij Tertry in 687, hetgeen hem de macht over Austrasië gaf. Berchaire leefde weliswaar nog enkele jaren (tenminste tot october 688) en pas bij zijn dood nam Pepijn de positie van hofmeier van koning Thierry III van Austrasië in en plaatste één van zijn getrouwen, Norbert, op zijn positie in Neustrië. In 700 vervangen door Grimoald, zoon van Pepijn, terwijl een tweede zoon Drogo, Bourgondië ging regeren met de titel hertog van Champagne. Pepijn was nu op het toppunt van zijn macht. Weliswaar regeerde de Merovingische koning, maar Pepijn besliste. Er waren echter regelmatig problemen aan zijn grenzen en de rest van zijn leven vocht hij met wisselend succes tegen de Saksen, Friezen en Alemanen. Het privé leven van Pepijn werd bepaald door familiedrama's. Getrouwd sinds 691 met Plectrude uit één van de machtigste families van Austrasië (vgl. 50), bij wie hij de zoons Drogo en Grimoald had, had hij een tweede echtgenote Alpaïde, met als zoons Karel en Childebrant. Tussen beide vrouwen, elk met hun eigen aanhang, bestond een enorme haat, hetgeen rond 705 cumuleerde tot de moord op de prelaat van Luik, St. Lambert, aanhanger van Plectrude. Kort daarop stierf Drogo en in april 714 werd Grimoald gedood op de graftombe van St. Lambert. Tegen het einde van zijn leven stond Pepijn geheel onder de invloed van Plectrude en benoemde als zijn opvolger een bastaardzoon van Grimoald, mede uit wraak op de moord van Grimoald, dit ten koste van de zoons van Alpaïde en vier zoons van Drogo, die waarschijnlijk niet onschuldig waren aan deze moord. Deze fragile opvolging had desastreuze gevolgen kunnen hebben voor de opbouw van het rijk, ware het niet dat Karel, zoon van Alpaïs, kort na Pepijn's dood wist te ontsnappen.