In Castilië wordt deze adel, overgedragen door het bloed, eerst beschouwd als onstoffelijk en oud, met een rol in de Reconquista tegen de moslims. Toch waren alleen de hidalgos de casa y solar van belang: zij moesten bewijzen dat zij afstamden van vier grootouders die ook hidalgos waren, en dat zij hoofd waren van een familie met een zetel (solar) ondersteund door ondeelbare eigendommen die verbonden waren aan hun huis (casa). Deze hidalgos dwongen sociaal aanzien af en etaleerden hun lokale macht rond hun hoofdverblijf, dat als het hoofdkwartier van hun gehele familie werd gezien. Ze waren verplicht daar het grootste deel van hun tijd te verblijven, wat hen soms een regionale invloed gaf.
Er bestonden echter verschillende niveaus in de hiërarchie: terwijl deze hidalgos solariegos de authentieke en oude adel van Castilië waren (vooral te vinden in het noordoosten, het midden en het zuiden van het land), waren ze zeer in de minderheid in vergelijking met alle hidalgos. Minder prestigieus was de klasse van de hidalgos notoires, die vaak hun hidalguía verkregen hadden door twijfelachtige brieven van privileges (het was voldoende om getuigenissen te hebben, die makkelijk vervalst konden worden, om als hidalgo te worden erkend). Uiteindelijk nam het sociale verval van de Castiliaanse hidalgo toe vanaf de 16e eeuw, toen een wet dit verleende aan elke christen die legaal getrouwd was en veel kinderen had. Deze laatste hidalgos werden veracht, omdat ze, door het benodigde aantal kinderen te verwekken om hun juridische en sociale status als hidalgo te bereiken, nog armer en net zo weinig aanzien genoten als vóór hun nieuwe rang.
De literatuur en documenten ondersteunen dat het sociale verval van de rang van hidalgo vanaf het begin van de barokperiode gepaard ging met de koninklijke toekenning van talrijke aristocratische titels aan de adel die echt belangrijk, rijk en machtig werd geacht.
Laatst gewijzigd:
24 maart 2025
link:
https://ngv-stambomen.nl/gdp/index.php/pers/get/5-93201
Gekopieerd!
