Stamboom van Hagenbeek

Vader: Romoa des Asturies
Moeder: Aldonza Rodriguez de Cantabrie

• Geboren: in 795
• Comte des Asturies

In Castilië wordt deze adel, overgedragen door het bloed, eerst beschouwd als onstoffelijk en oud, met een rol in de Reconquista tegen de moslims. Toch waren alleen de hidalgos de casa y solar van belang: zij moesten bewijzen dat zij afstamden van vier grootouders die ook hidalgos waren, en dat zij hoofd waren van een familie met een zetel (solar) ondersteund door ondeelbare eigendommen die verbonden waren aan hun huis (casa). Deze hidalgos dwongen sociaal aanzien af en etaleerden hun lokale macht rond hun hoofdverblijf, dat als het hoofdkwartier van hun gehele familie werd gezien. Ze waren verplicht daar het grootste deel van hun tijd te verblijven, wat hen soms een regionale invloed gaf.

Er bestonden echter verschillende niveaus in de hiërarchie: terwijl deze hidalgos solariegos de authentieke en oude adel van Castilië waren (vooral te vinden in het noordoosten, het midden en het zuiden van het land), waren ze zeer in de minderheid in vergelijking met alle hidalgos. Minder prestigieus was de klasse van de hidalgos notoires, die vaak hun hidalguía verkregen hadden door twijfelachtige brieven van privileges (het was voldoende om getuigenissen te hebben, die makkelijk vervalst konden worden, om als hidalgo te worden erkend). Uiteindelijk nam het sociale verval van de Castiliaanse hidalgo toe vanaf de 16e eeuw, toen een wet dit verleende aan elke christen die legaal getrouwd was en veel kinderen had. Deze laatste hidalgos werden veracht, omdat ze, door het benodigde aantal kinderen te verwekken om hun juridische en sociale status als hidalgo te bereiken, nog armer en net zo weinig aanzien genoten als vóór hun nieuwe rang.

De literatuur en documenten ondersteunen dat het sociale verval van de rang van hidalgo vanaf het begin van de barokperiode gepaard ging met de koninklijke toekenning van talrijke aristocratische titels aan de adel die echt belangrijk, rijk en machtig werd geacht.
In Castilië beroept deze erfelijke adel zich allereerst op haar eeuwenoude oorsprong (met name haar rol in de herovering op de moslims). Toch waren alleen de hidalgos van casa y solar werkelijk van belang: zij moesten aantonen dat zij afstamden van vier grootouders die zelf hidalgo waren, en dat zij het hoofd waren van een familie die beschikte over een erf (solar), ondersteund door ondeelbare eigendommen verbonden aan hun huis (casa). Deze hidalgos wisten zich sociaal te handhaven en toonden hun lokale macht rond hun woning, die gold als hoofdverblijf van hun hele familie, waar zij het grootste deel van hun tijd moesten verblijven. Dit verschafte hen soms regionale invloed.

Er bestonden echter meerdere niveaus binnen de hiërarchie: hoewel deze hidalgos solariegos de echte en oude adel van Castilië vormden (voornamelijk te vinden in het noordoosten, het centrum en zuiden van het land), waren zij sterk in de minderheid ten opzichte van het geheel aan hidalgos. Minder prestigieus was de klasse van de zogenaamde hidalgos notoires, die vaak hun hidalguía (adellijke status) verkregen hadden via twijfelachtige privilegebrieven (het volstond met getuigenissen, die men kon vervalsen, om als hidalgo erkend te worden).

Uiteindelijk nam de sociale neergang van de Castiliaanse hidalgo toe vanaf de 16e eeuw, toen een wet het adellijke statuut toekende aan elke wettig gehuwde christen met veel kinderen. Deze laatste hidalgos werden veracht, want door het vereiste aantal kinderen te krijgen om het juridische en sociale statuut van hidalgo te verkrijgen, werden zij nog armer en sociaal nog lager dan vóór hun verheffing. De literatuur en ondersteunende documenten tonen aan dat deze sociale neergang van de hidalgo reeds vanaf het begin van de barokperiode gepaard ging met koninklijke toekenning van talrijke aristocratische titels aan de adel die als werkelijk belangrijk, rijk en machtig werd beschouwd.