Stamboom van Hagenbeek

Vader: Hervé IV de Leon
Moeder: Margile Marguerite Alix de Rohan

• Geboren: in 1183 te Saint-Pol-de-Léon
• Overleden: op 23 november 1218 (ongeveer 35 jaar oud) te Brindisi

Croisé (1218), Seigneur de Léon, Seigneur de la Roche-Maurice, Seigneur de Châteauneuf en Thimerais, Seigneur de Doualas, Vicomte de Léon, Seigneur de Crozon, Chevalier-Banneret.

De Slag bij Bouvines was inderdaad een belangrijke veldslag die plaatsvond op 27 juli 1214, waarbij koning Filips II Augustus van Frankrijk een overwinning behaalde tegen een coalitie onder leiding van keizer Otto IV. Dit markeerde een keerpunt in de consolidatie van de macht van het huis Capet.
Wat betreft de verwijzing naar de kruistocht in 1218 en de scheepsramp, lijkt het inderdaad mogelijk dat dit te maken heeft met de gevolgen van de Vierde Kruistocht (1202-1204) en de daaropvolgende zee-avonturen. Helaas kon ik geen specifieke details vinden over een scheepsramp met een kruisvaarder in 1218.

Hervé de Léon, heer van Châteauneuf, was in 1206 aanwezig bij de overplaatsing van het hoofd van Sint-Matthijs de apostel en schonk daarbij drie perées tarwe aan de monniken van Saint Mahé. In 1218, op weg naar het Heilige Land, was hij aanwezig in het kasteel van Trisfaven en bevestigde daar alle stichtingen die door hem en zijn voorgangers waren gedaan, en voegde daarbij drie perées tarwe toe. Hij maakte een kort verblijf in Palestina, getroffen door de dood van zijn schoonbroer, afgezet door de toestand van zaken en het gebrek aan begrip tussen de leiders, en vertrok in het midden van de herfst, ondanks de waarschuwingen van de patriarch en de geruchten van de kruisvaarders. Op 23 november 1218 strandde hij en stierf in zicht van Brindisi samen met meer dan 10.000 pelgrims die zijn slechte voorbeeld hadden gevolgd. Sommigen geven aan dat hij getrouwd was met de dochter van Hendrik, heer van Guéméné Théoboay, terwijl anderen beweren dat hij getrouwd was met de dochter van Soudan, burggraaf van Fou. Dom Morice stelt dat beide huwelijken mogelijk zijn, maar dat het tweede niet in twijfel getrokken kan worden, gezien Guillaume Armoriquain, een tijdgenoot, hem beschrijft als de schoonbroer van de burggraaf van Fou. We vertrouwen ook in het eerste huwelijk, en geloven zelfs dat Hervé III zijn zoon Hervé III heeft gekregen uit deze eerste verbinding. In effect, de heren van Châteauneuf zouden de heerlijkheid van Guéméné Théoboay bezitten: deze bezit kan geen waarschijnlijker bron hebben dan de alliantie van Hervé III met de erfgenaam van dit land.

Hervé II de Léon was volgens een brief uit 1206 de eerste van alle heren van Léon die aanwezig was bij de ontvangst en verering van het hoofd van Sint-Matthijs. In deze akte, verleden te Landerneau, bekrachtigd door zijn zegel en bevestigd door zijn drie broers, schonk hij aan het klooster van Saint-Mathieu, ooit gesticht door zijn voorouders, drie maten tarwe die moesten worden genomen in Trémenvily in Plouvien. Hij werd toen door de abt en zijn monniken ontvangen als broeder van hun gemeenschap, waarbij zij zich ertoe verbonden voor hem te bidden tijdens zijn leven en na zijn dood. Hervé II was datzelfde jaar aanwezig in Quimperlé, samen met zijn oom Guyomarch, burggraaf van Léon, toen Guy de Thouars de schenkingen bevestigde die door de hertogen van Bretagne aan de abdij Sainte-Croix waren gedaan. In 1208 deed hij een nieuwe schenking aan de abdij van Daoulas. In 1212 kreeg hij toestemming om naar Engeland te gaan. Volgens verschillende auteurs zou Hervé de Léon aanwezig zijn geweest bij de Slag bij Bouvines. In 1218, toen hij op het punt stond naar het Heilige Land te vertrekken, bevestigde hij de schenkingen van zijn voorouders aan het klooster van Daoulas. Hij vulde deze aan met een schenking van drie maten tarwe te nemen uit zijn tienden van Plougastel.

Hervé II nam deel aan de vijfde kruistocht. Volgens Guillaume le Breton, getroffen door de dood van zijn schoonbroer, Morvan du Faou, tijdens het beleg van Saint-Jean-d'Acre, maar ook ontmoedigd door het gebrek aan organisatie en het gebrek aan verstand dat heerste onder de kruisvaardersleiders, vertrok hij halverwege de herfst, ondanks de waarschuwingen van de patriarch van Jeruzalem en de berispingen van andere kruisvaarders. In de herfst van 1218 of 1219 leed hij schipbreuk en kwam om voor de kust van Brindisi (Italië). Dezelfde kroniekschrijver vertelt dat Hervé toen zou hebben geprobeerd snel terug te keren naar Bretagne om de hand te leggen op de landerijen van Morvan. Het necrologium van Daoulas vermeldt de dood van Hervé de Léon bij zijn terugkeer uit het Heilige Land.

Hervé II zou twee keer getrouwd zijn geweest. Hij trouwde in eerste instantie met de oudste dochter van Hendrik, heer van Hennebont, wiens jongste dochter met Olivier de Lanvaux trouwde. Bij het overlijden van Hendrik werd zijn leengoed Quéménet-Héboi in twee of drie delen verdeeld. Volgens Arthur de La Borderie erfde Hervé II de Léon gebieden rondom het kasteel van "Vieil-Hennebont" en dat van Tréfaven aan de Scorff. Deze landerijen kregen toen de naam "leengoederen van Léon". Dit huwelijk lijkt waarschijnlijk als we verwijzen naar de eerder genoemde akte van 1218, verleden te "Treisfaven". In 1294 moest Hervé de Léon twee ridders leveren voor zijn "leengoed Kuemenet Theboe." Hij bezat samen met de hertog van Bretagne het oude kasteel van Hennebont, gelegen op de rechteroever van de Blavet, tegenover de ommuurde stad die in de tweede helft van de 13e eeuw werd gebouwd. Een tweede huwelijk wordt gesuggereerd door Guillaume le Breton, die Hervé II de schoonbroer van Morvan, burggraaf van Faou, noemt. Dit huwelijk, gesloten tussen twee lang rivaliserende burggraafsgeslachten, stelde Hervé de Léon mogelijk in staat zijn bezittingen verder uit te breiden naar het zuiden, voorbij de kastelen van La Roche-Maurice en Daoulas, of althans zijn posities daar te versterken, en kan zijn
overhaaste terugkeer van de kruistocht na de dood van Morvan verklaren.

"Hervé II woonde in 1206 de overbrenging van de relieken van Sint-Matthijs bij, samen met zijn broers Alain, Salmon en Guyomarch, die in 1218 of 1219 stierf" B.Yeurc'h (KERNEVEZ & MORVAN, 2002). "Hervé II, heer van Châteauneuf, leed schipbreuk in het jaar 1218 toen hij terugkeerde van het Heilige Land" B.Yeurc'h (Dom MORICE, 1742-6). "Hervé, kruisvaarder in 1218" B.Yeurc'h (POTIER de COURCY, 2000). "In 1218, vóór zijn vertrek naar Jeruzalem, bevestigde hij de schenkingen van zijn vader Hervé, die zelf de schenkingen van zijn ouders Guiomarch en Nobile aan de abdij van Daoulas, gegeven in Tréfaven, bevestigde" B.Yeurc'h (Jean-Luc Deuffic).