Stamboom van Hagenbeek

Vader: Philips I van Frankrijk
Moeder: Berthe van Holland

• Geboren: op 1 december 1081 te Parijs
• Frans koning 1108
• Overleden: op 1 augustus 1137 (55 jaar oud) te Parijs
• Begraven: te Saint Denis

Geboren in de herfst van 1081, koning van Frankrijk van 1108-1137, mederegent 1099, overleden op het slot Béthizy bij Parijs

Hij wilde zo graag een goede ridder zijn, maar zijn buik zat in de weg. Toch liet Lodewijk VI, koning van Frankrijk, zich door zijn corpulentie niet weerhouden van het najagen van zijn droom. In de dertig jaar dat hij op de troon zat, trok hij constant ten strijde. En als hij een keer via smalle paden door een moeras heen moest – en de kans bestond dat hij bij een misstap voorgoed kopje onder zou gaan – liet hij zich gewoon dragen door zijn mannen.

Anno 2022 zou hoon waarschijnlijk het lot zijn van een leider die met zulk groot overgewicht te stellen heeft, maar in de biografie die de abt Suger vlak na zijn dood over hem schreef, was Lodewijks strijd met zijn embonpoint juist een cruciaal onderdeel van zijn heroïek. De wijze waarop hij zich ondanks zijn aandoening inzette voor zijn koninkrijk, maakte zijn daden alleen maar bewonderenswaardiger. Suger: „Iedereen die hem zag en hoorde van zijn daden, prees zijn edelmoedigheid van geest en betreurde zijn slechte gezondheid.” Zijn bijnaam ‘de Dikke’ (le Gros) moet dus eerder gezien worden als een constatering dan als een belediging.

Lodewijk werd geboren in 1081 als de zoon van Filips I van Frankrijk en Bertha van Holland. Zijn vader dumpte zijn moeder en hertrouwde, maar Lodewijk werd desalniettemin aangewezen als troonopvolger, tot groot ongenoegen van zijn halfbroers uit het tweede huwelijk van de koning.

Toen Filips in 1108 overleed, trachtten zij dan ook te voorkomen dat Lodewijk Reims zou bereiken, waar Frankrijks koningen traditioneel werden gekroond. Lodewijk reageerde praktisch: hij liet zich in Orléans de kroon op zijn hoofd zetten.

De koning van Frankrijk had het in deze tijd eigenlijk alleen in Parijs en omgeving voor het zeggen. De rest van Frankrijk was in de macht van plaatselijke edelen die elkaar bevochten, als ze niet te druk waren met het uitpersen van de gewone bevolking. Lodewijk voerde regelmatig expedities uit tegen deze roofridders, en had het daarnaast aan de stok met de koning van Engeland en de keizer van het Heilige Roomse Rijk.

Goedgemutst
Abt Suger komt woorden tekort om zijn bewondering voor ’s konings daden uit te spreken. Het lukte Lodewijk namelijk om de Engelsen én Duitsers te verslaan. Drie decennia was hij bezig met het veiligstellen van zijn koninkrijk, terwijl hij almaar dikker werd. Volgens Suger leed zijn werk daar niet onder. „Ondanks het protest van zijn vele vrienden, was hij vervuld van een prachtige moed en verdroeg hij goedgemutst de zomerse hitte die zelfs door jonge mensen gehaat wordt, lachend om degenen die er niet tegen konden.”

Aan het eind van zijn leven werd Lodewijk door corpulentie en ziekte gedwongen het (veld)bed te houden, maar ook hier bleef hij nog bevelen geven. Uiteindelijk stierf de koning in 1137 na een dagenlange aanval van diarree, veroorzaakt door dysenterie. De Dikke kon niet meer naar de kerk voor een laatste mis; hij had zoveel pijn dat zelfs dragen geen optie meer was.