Stamboom van Hagenbeek

Vader: Jaroslav I 'de Wijze' van Kiev
Moeder: Ingegerd Olofsdotter van Zweden

• Geboren: in 1025
• Prince de Tchernigov, Dynastie des Riourikides, Grand-duc de Kiev (1054-1078), Prince de Kiev et de
• Overleden: op 3 oktober 1078 (ongeveer 53 jaar oud)
• Begraven: op 21 oktober 1078

1054-1068 in Novgorod, Durch Bruder Svjatoslav aus Kiev vertrieben, bittet Heinrich IV. und den Papst um Hilfe, 1057 in Vladimir?, 1076-1077 in Tschernigow.

Auteur van het Huis van Turov Iziaslav, I Grootvorst van Kiev van 1054 tot 1068, vervolgens van 1069 tot 1073 en ten slotte van 1076 tot 1078. Geboren in 1024, Iziaslav I was de oudste van de overlevende zonen van Jaroslav de Wijze en Ingigerd van Zweden en werd Grootvorst van Kiev in 1054. De beginjaren van zijn regering werden gekenmerkt door de voortdurende strijd tussen hem en een verre neef, afstammeling van zijn overgrootvader Vladimir de Grote, de prins van Polotsk Vseslav "de Tovenaar", zoon van Briatchislav van Polotsk, die, ontevreden over zijn uitsluiting van de opvolging van de troon van Kiev, een groot aantal invallen, slachtingen en plunderingen in het noorden uitvoerde (waarbij hij onder andere Novgorod eind 1066 in brand stak). Om de verspreiding van deze plunderingen te voorkomen, slaagden Iziaslav I en zijn broers erin zich te verenigen om naar Polotsk op te trekken. Ze plunderden eerst Minsk en versloegen vervolgens Vseslav in de Slag bij de rivier de Nemiga op 3 maart 1067. Iziaslav trok Polotsk niet binnen en stelde vier maanden later vredesonderhandelingen met zijn neef voor, waarbij hij hem beloofde dat hem geen kwaad zou worden gedaan. In juni ontmoette Vseslav hem, en Iziaslav brak zijn eed, nam hem samen met zijn twee zonen gevangen en zette hem gevangen in Kiev.

In 1068 ging hij de strijd aan met het nomadische steppevolk van de Polovtsen en verloor een belangrijke veldslag bij de rivier de Alta (waardoor verschillende prinsen uit Kiev vluchtten). De inwoners van Kiev, wraakzuchtig en teleurgesteld door dit evenement, vroegen Iziaslav via de veche om de bevolking opnieuw te bewapenen om terug te vechten tegen de Polovtsen en wraak te nemen. Toen Iziaslav weigerde, kwam de bevolking in opstand, waardoor Iziaslav naar Polen vluchtte. Vseslav werd vrijgelaten en opgeroepen om over Kiev te regeren. Het jaar daarop keerde hij terug met een leger Polen en heroverde zijn troon, maar werd in 1073 opnieuw uit Kiev verdreven na een ongelukkige oorlog met zijn broers Svjatoslav II en Vsevolod I, waarna hij opnieuw naar Polen moest vluchten en vervolgens naar het Heilige Roomse Rijk. Maar hij kreeg geen steun van keizer Hendrik IV en wendde zich daarom tot paus Gregorius VII (die zelf in conflict was met de keizer vanwege de Investituurstrijd) om het "patronicium beati Petri" te vragen. Hij bood hem het psalter van Gertrude aan. De paus schreef twee vermanende brieven, een aan de koning van Polen en een aan Svjatoslav van Kiev. In 1076, na de dood van Svjatoslav, keerde hij terug naar Kiev en verzoende zich met Vsevolod I, die hem hielp opnieuw de troon te bestijgen. Op 3 oktober 1078 werd hij gedood in een gevecht. Hij was in 1043 getrouwd met Gertrude, dochter van Mieszko II van Polen, die stierf op 4 november 1107 (of 1118), en met haar had hij: Jaropolk, prins van Turov en Pinsk Eupraxia, die in 1088 trouwde met Mieszko Boleslawowic, zoon van Boleslaw II van Polen Van Gertrude of een andere vrouw had hij: Svjatopolk II, grootvorst van Kiev Mstislav (? 1069), prins van Novgorod (1054-1067), die hij verloor aan Vseslav van Kiev.