Stamboom van Hagenbeek

Vader: Gwijde van Chièvres
Moeder: Ide d' Ath

• Geboren: ± 1120 te Chievres
• Stichteres van de abdij van Ghislenghien
• Stichteres van de abdij van Ghislenghien, stierf daar als non in 1175
• Overleden: in 1179 als non (ongeveer 59 jaar oud) te Ghislenghien

Ydon / Eve Dormison / Eve De Chièvres erfdame van Sart de Chievres

Eva van Chièvres: In het boek La Chronique du bon messire Gilles de Chin wordt uitgelegd dat Eva de nicht was van de heer van Antoing, dochter van zijn zus. Volgens de data was ze dus de nicht van Hugues d'Antoing die getrouwd was met Flandrine de Namur. Wetende dat in de familie van Espinoy en Antoing de meisjes de voornaam Pétronille dragen, kunnen we dus logischerwijs afleiden dat de moeder van Eve in werkelijkheid Pétronille d'Espinoy d'Antoing was. Eve had drie echtgenoten.: .- De eerste, Gilles de Chin, is bijna legendarisch: hij was de winnaar van de beroemde Wasmes-draak. Hij stierf tijdens het beleg van Roucourt in 1137. Ève trouwde toen met haar neef Rasse V de Gavre, die ook een van de kleinkinderen is van Wauthier de Chièvres. .- In het derde huwelijk verenigt ze zich met Nicolas III de Rumigny. Bij de dood van Nicolas III de Rumigny (tussen 1170 en 1175), trok Ève de Chièvres zich terug in de abdij van Ghislenghien, waar ze op 65-jarige leeftijd stierf. De abdij van Ghislenghien, gesticht in 1128 door zijn tante Ide d'ath, de echtgenote van Gossuin II van Bergen, had meermaals de gunsten van Eva de Chièvres. Ze schonk hem bij de dood van haar echtgenoten: een deel van Gibecq en een deel van Erbisoeul werden dus afgestaan ??voor de rust van hun ziel. Eva was niet tevreden met deze vrijgevigheid jegens de nonnen van Ghislenghien. In Chièvres zelf liet ze de leprakolonie, de Saint-Jean-kapel en die van Notre-Dame de la Fontaine oprichten. De leprakolonie: De leprakolonie, waarvan de kapel nog steeds zichtbaar is, werd waarschijnlijk gesticht door Eve de Chièvres na de dood van Nicolas III de Rumigny. In de Middeleeuwen was de enige profylactische maatregel tegen lepra het isoleren van de zieken. Het is in het gehucht "Neufville", buiten de muren van Chièvres, dat de leprakolonie werd gebouwd. We kunnen het spoor zien in een bul van paus Lucius III (1181-1185). Het was een vestiging van vrij grote gebouwen met kapel en begraafplaats, bediend door religieuzen. De leprakolonie was in 1588 nog in bedrijf. In 1718 werd ze omgevormd tot een boerderij. De kapel die vandaag zichtbaar is, is een opmerkelijk gebouw, met een romaans schip en een gotisch koor met een enigszins verschoven as. De Sint-Janskapel: Het werd ook gesticht door Eve de Chièvres in de tweede helft van de 12e eeuw. Zijn schenking werd gedaan ten gunste van de Orde van Sint Jan van Jeruzalem, die later de Orde van Malta werd. De activa van de stichting (bouwland en weiden) werden beheerd door de Commanderie de Piéton. Het is mogelijk dat de kapel vergezeld ging van een huis en een gemeenschap van hospitaalridders, maar er is geen spoor overgebleven. De kapel Notre-Dame de la Fontaine: Niet ver van het kasteel, aan de rand van een fontein tussen de kerk en de markt, herbergde een vlier een beeld van de Maagd met een wonderbaarlijke reputatie. Eve de Chièvres liet het beeld plaatsen in een kapel die ze tegelijkertijd had laten bouwen. In de Middeleeuwen bestond er een belangrijke pelgrimstocht, waarvan de processie, die door Eva zelf is ingesteld, nog steeds bestaat. De Maagd van Chièvres was de oorzaak van wonderbaarlijke genezingen van jicht, doofheid, blindheid, ... De kapel was ook een respijtkapel waar doodgeboren en dus niet-gedoopte kinderen werden blootgesteld. Bij het eerste teken van "leven", ongetwijfeld veroorzaakt door de corruptie van het lichaam, haastten ze zich om het kind te dopen voordat het werd begraven. De kapel van Notre-Dame-de-la-Fontaine werd herbouwd in 1315 en vervolgens in 1326, uitgebreid in 1632 en tijdens de Franse Revolutie afgebroken. Het huidige gebouw werd op het einde van de 19e eeuw opgericht op initiatief van pater Victor Duray. Sint-Niklaasziekenhuis: Dit ziekenhuis was eerst gewijd aan de Notre-Dame-de-la-Fontaine. Weduwen, wezen, armen en pelgrims werden er gevoed. Daar werden de zieken verzorgd. Om de werkingskosten te dekken beschikte het ziekenhuis over eigen middelen. Het bestuur was in handen van religieuzen onder het gezag van de bisschop van Kamerijk. Het ziekenhuis bevond zich extra burgum antiquum, dat wil zeggen buiten de wallen, langs de weg Ath-Mons, rond de huidige watertoren.

Dossier: