Stamboom van Hagenbeek

• Geboren: circa 480
• Roi de Roeskilde (Danemark)

Hildéric (of Hildiric of Ildéric volgens de transcripties), geëxecuteerd in 533, is koning van de Vandalen en de Alanen ("Rex Wandalorum et Alanorum") in Afrika van 523 tot 530. Zijn naam betekent in het Gotisch "Krachtig in de strijd".

Gregorius van Tours plaatst Hildéric beknopt in de opvolging van de Vandalenkoningen, na Huneric en vóór Gelimer. Jordanes plaatst hem correct als vijfde koning. Geen van beiden geeft details over zijn leven of regering. Het merendeel van onze kennis komt van de Byzantijnse schrijver Procopius van Caesarea.

Vandalenprins van de Hasding-dynastie, hij is de zoon van koning Huneric en de kleinzoon van de grote koning Geiseric. Zijn moeder is de Romeinse en katholieke prinses Eudocia, dochter van Valentinianus III, West-Romeins keizer. Tijdens de plundering van Rome door de Vandalen in de eerste helft van juni 455 wordt Eudocia (of Eudoxia), toen ongeveer 16 jaar oud, ontvoerd en naar Carthago gebracht, destijds de Vandalenhoofdstad, waar zij zeven jaar lang als gijzelaar wordt vastgehouden door Geiseric. Deze geeft haar ten huwelijk aan zijn oudste zoon Huneric, en Hildéric wordt geboren uit deze gedwongen verbintenis.

Bij de dood van zijn vader in 484 wordt Hildéric van de troon geweerd volgens de Vandalengewoonte: de troon gaat naar de oudste man van de koninklijke familie, om het bewind van een kind te vermijden.

In 523, inmiddels een oude man, kan hij eindelijk Thrasamund opvolgen, aangezien hij de patriarch van de koninklijke familie is geworden. Van zachtaardig en aanvankelijk meegaand karakter, laat Hildéric de militaire zaken over aan zijn neef Hoamer en onderhoudt vreedzame betrekkingen met de katholieken, hoewel hij zelf ariaans christen is. Het rijk, sterk verzwakt, verkeert dan in staat van ontbinding en verdeeldheid, met een adel die steeds sneller geneigd is in opstand te komen tegen het koninklijk gezag. De Vandalenheerschappij strekt zich slechts uit over een deel van het voormalige Romeinse Afrika, en krimpt onder de aanvallen van Berberse prinsdommen. Berberse bergbewoners onder leiding van hun leider Antalas verslaan het Vandalenleger zwaar.

De gevangenneming onder het voorwendsel van samenzwering van Amalafrida, weduwe van zijn voorganger Thrasamund en dochter van Theodorik de Grote, en het bloedbad onder haar Gotische garde verbreken de goede betrekkingen met het Ostrogotische koninkrijk Italië. De Ostrogotische koning kan zich echter niet wreken, bij gebrek aan een voldoende vloot om een strafexpeditie te sturen.

Daarentegen onderhoudt Hildéric goede betrekkingen met Justinianus, keizer van het Oosten, gekenmerkt door diplomatieke geschenken.

In 530 vindt een staatsgreep plaats, geleid door zijn neef Gelimer en diens aanhangers, vijandig tegenover katholieken en Byzantijnen.

De oude koning wordt afgezet, onttroned en gevangengezet met zijn naasten, waaronder Hoamer. Deze gebeurtenis zal drie jaar later leiden tot Byzantijnse interventie. In 533, terwijl het leger van Belisarius nadert, wordt Hildéric uiteindelijk geëxecuteerd op bevel van Gelimer.

In 534 viert generaal Belisarius in Constantinopel een triomf op de Vandalen, waarbij Gelimer aanwezig is. Deze ontvangt vervolgens een landgoed in Cilicië. De kinderen van Hildéric worden eveneens naar Constantinopel gebracht en krijgen aanzienlijke inkomsten van Justinianus en Theodora, aangezien zij de laatste afstammelingen zijn van keizer Valentinianus III.