Vader:
Vermond de Croy
Moeder: NN
- Geboren: ± 1085 te Crouy-Saint-Pierre
- Écuyer. Seigneur de Croy
- Overleden: in 1131 (ongeveer 46 jaar oud)
De eerste sporen van het huis Croÿ vinden we in de 12e eeuw, in Picardië. De familie ontleent haar naam aan het dorp Crouy-Saint-Pierre (departement Somme), wat verklaart waarom de naam Croÿ in het Frans wordt uitgesproken als “crouï”, met een i als klinker (en niet als halfklinker zoals in “croye”).
In die tijd zijn het lokale heren zonder rijkdom of invloed.
Antoine I van Croÿ, “de Grote” (1390–1475)
Het is Antoine I, bijgenaamd de Grote, die onder het bewind van Filips de Goede de opkomst van de familie bevordert. Hij wint het vertrouwen van de hertog en wordt in het laatste decennium van diens regering zijn belangrijkste raadgever.
De Croÿs vormen dan de invloedrijkste partij aan het hof. Ze ontvangen bestuursfuncties, titels en gunsten, wat hen de haat oplevert van de Bourgondisch-Vlaamse adel, die Antoine, een kleine Franse heer, ervan beschuldigt alle aandacht van de verouderende prins op te eisen.
Antoine komt in conflict met de graaf van Charolais, de toekomstige Karel de Stoute. Deze erfgenaam, die al oud genoeg is om te regeren, verafschuwt de “parasitaire” clan die de macht naar zich toe trekt, terwijl hijzelf door zijn vader van het bestuur wordt uitgesloten.
Bij zijn staatsgreep beschuldigt Karel de Croÿs ervan voor Frankrijk te werken. Samen met hun bondgenoten Rubempré worden ze geschrapt uit de Orde van het Gulden Vlies en verbannen. Velen vinden toevlucht aan het Franse hof, waar de koning maar al te blij is om zijn lastige neef te ondermijnen.
Na de dood van Karel de Stoute keren de Croÿs snel terug in de gunst, omdat ze zich opwerpen als verdedigers van de rechten van prinses Maria van Bourgondië tegenover de Franse koning.
De eerste Habsburgers — Maximiliaan, Filips de Schone en Karel V — blijven steunen op deze invloedrijke familie en belonen hen rijkelijk.
De Croÿs bereiken het hoogtepunt van hun macht aan het begin van de 16e eeuw, wanneer Guillaume de Croÿ, heer van Chièvres, wordt benoemd tot leermeester van Karel van Bourgondië, de toekomstige Karel V, in Mechelen en Brussel.
De theoloog en filosoof Erasmus, die in Anderlecht bij Brussel woont, schrijft ter gelegenheid daarvan zijn verhandeling “De opvoeding van een prins”.
g
Na de dood van Guillaume blijft de onder Karel V verworven macht slechts lokaal bestaan. Ze wordt sterk betwist, vooral wanneer Filips, de 3e hertog van Aarschot, fel katholiek blijft en zich moet terugtrekken in Venetië na zijn aftreden als gouverneur-generaal van de Nederlanden tijdens de Tachtigjarige Oorlog.
Laatst gewijzigd:
3 augustus 2025
link:
https://ngv-stambomen.nl/gdp/index.php/pers/get/5-95932
Gekopieerd!