Stamboom van Hagenbeek

• Geboren: ± 1030 te Esch-Sur-Sûre
• Seigneur d’Esch sur Sûre.1050/56 Vogt von Echternach, 1057 Vogt von Malmedy
• Overleden: in 1083 (ongeveer 53 jaar oud)

Het kasteel van Esch-sur-Sûre is een versterkt kasteel gelegen in het Luxemburgse dorp Esch-sur-Sûre.

Het eerste schriftelijke bewijs van het bestaan van Esch-sur-Sûre is te vinden in het Liber aureus Epternacensis. In dit boek van de abdij van Echternach staat vermeld dat een zekere Nebelungus zijn bezittingen met lijfeigenen van “Hesc” schonk aan de abdij. Deze akte dateert uit het derde jaar van de regering van Karel de Grote, dus tussen 9 oktober 773 en 9 oktober 774.

Op 3 juni 927 verwerft Meginaud, via een ruil met de abdij van Stavelot, de site van Esch-sur-Sûre en richt daar een vierkante woontoren op van 8 x 8 meter, samen met agrarische exploitatiegebouwen.

De laatste twee heren uit het geslacht van de graven van Esch hebben hun gebied en kasteel aanzienlijk uitgebreid: tegen het einde van de 11e eeuw omvatte de heerlijkheid van Esch-sur-Sûre 19 dorpen en gehuchten en strekte zich uit tot aan Diekirch.

In 1285 is de heer van Esch een belangrijke figuur op het Toernooi van Chauvency, beschreven door Jacques Bretel.

Met de opkomst van buskruit in de 15e eeuw moesten de verdedigingswerken worden aangepast. Zo werd het hele dorp omringd door een vestingmuur van 450 meter lang en 1,5 meter breed, met twee verdedigingstorens. Ook de ronde wachttoren werd versterkt.

De neergang van het kasteel begon halverwege de 16e eeuw en eindigde in de 19e eeuw: na de verovering van de vesting Luxemburg in 1685, begon het leger van Lodewijk XIV met het ontmantelen van de versterkte plaatsen in het land.

Toch werd in Esch-sur-Sûre de vestingmuur niet afgebroken, omdat er huizen tegenaan gebouwd waren—sommige zijn dat nog steeds.

Halverwege de 19e eeuw kwam het kasteel in handen van burgerlijke bewoners, en toen Victor Hugo het in de zomer van 1871 bezocht, woonden er nog meerdere families in het kasteel.

Edmond Des Roberts schreef een aantekening over het werk van Jules Vannérus Les anciennes dynasties d'Esch-sur-la-Sûre, Luxemburg-Gare, Bourg-Bourger, 1910:

De naam “Esch” vertoont grote gelijkenis met twee plaatsen, Aix en Eix, gelegen tussen Metz en Verdun, een regio waar zich in de 13e eeuw Luxemburgse dynasten van deze naam vestigden. Deze familie moet niet verward worden met andere gelijknamige of soortgelijke geslachten uit Burg-Esch, Esch-sur-la-Salm of Uden-Esch, enzovoort. Van de 10e tot de 14e eeuw speelde deze familie een aanzienlijke rol in het land tussen de Rijn en de Dieuze. Esch-sur-Alzette, eveneens in Luxemburg gelegen, behoorde altijd direct tot de vorst en kon daardoor zijn naam niet aan een familie geven.

De auteur onderzoekt eerst, op basis van een cartularium van Stavelot-Malmédy uit de 13e eeuw, de akte van overdracht van de berg Esch, gedaan op 3 juni 925 door Giselbert, graaf-abt van Stavelot, aan Maingaud, zijn vrouw Hiledrude en hun zoon Godefroid. Dit zijn de eerste bekende leden van de heren van Esch.

Daarna somt de auteur een behoorlijk aantal documenten op over de eerste leden van deze familie en stelt uiteindelijk de identificatie voor van twee broers uit Ascha, metgezellen van Godfried van Bouillon, vaak genoemd in de kronieken van de Eerste Kruistocht. Het gaat om Henri en Godefroid d’Esch, zonen van Frédélon d’Esch en Ermengarde.

Dossier: