Stamboom van Hagenbeek

Vader: Ranulphe I de Limoges
Moeder: Godolinde dite De Turenne de Cahors

• Gedoopt: [[https://gw.geneanet.org/dupuisl?lang=nl&p=godelend&n=d+aubusson]]

De huidige locatie van de Creuse-hoofdstad van de tapijtweverij is al minstens sinds de Gallo-Romeinse periode bewoond. Op het grondgebied van de gemeente bevindt zich echter het Camp des Châtres, dat lange tijd werd beschouwd als een oud Romeins kamp, maar waarvan is vastgesteld dat het dateert uit de Gallische tijd (IJzertijd). Met een oppervlakte van 15 hectare is het het op één na grootste oppidum van de Lémovices, na het oppidum van Villejoubert in de gemeente Saint-Denis-des-Murs. Het controleert een oude route die op de Cassini-kaart wordt aangeduid als de chemin de Moriac. Deze route leidt naar Zuid-Auvergne en bedient ten zuiden van Ussel de omheining van Charlat, die de doorgang over de Diège controleert.

De Latijnse naam van de stad wordt vermeld als Albuciensis in 936 en als Albuconis in 1070. De oorsprong van de naam zou afkomstig zijn van een persoonsnaam, Albucius, maar sommigen herleiden het naar een hypothetisch Keltisch woord dat "steil" betekent. Een verband met de rivier de Beauze, die de stad doorkruist bij de samenvloeiing met de Creuse, kan niet volledig worden uitgesloten.

Van het einde van de 9e eeuw tot de 13e eeuw was de naam Aubusson verbonden aan de burggraaf van Aubusson, een van de takken van het Huis van Limoges. In de 13e eeuw kwam de burggraafschap Aubusson in handen van het Huis van Lusignan, waaruit de graven van La Marche voortkwamen. Vanaf de 16e eeuw droegen leden van de koninklijke familie de titel graaf van La Marche.
Sinds de middeleeuwen trokken jaarlijks veel mannen uit alle gemeenten van het departement naar grote steden om werk te vinden als metselaar, timmerman, dakdekker, enzovoort. Zo werden de metselaars van de Creuse (een recente term, aangezien het departement Creuse voortkomt uit de Revolutie) kathedraalbouwers. In 1624 bouwden ze de dam van La Rochelle. In de 19e eeuw droegen ze bij aan de bouw van het Parijs van baron Haussmann. Wat aanvankelijk een tijdelijke emigratie was van maart tot november, werd definitief: tussen 1850 en 1950 verloor de Creuse de helft van zijn bevolking. In het boek Mémoires de Léonard van Martin Nadaud wordt deze uittocht beschreven, die een grote invloed had op de levensstijl.