Een dolmen bij Bramonas. Op kaarten vinden we Anderitum, Condate, Gredone en Ad Silanum, evenals Mimate (Mende) en de Mont Lozère. De regio Gévaudan heeft een hoge concentratie van megalithische monumenten, zoals menhirs en dolmens. De Cham des Bondons is zelfs de op één na grootste concentratie van dergelijke monumenten in Europa.
Het Gévaudan ligt op de grens tussen Languedoc en Auvergne. Historisch gezien werd het gebied van de Gabales omringd door de Helviens in het oosten, de Vellaves en de Arvernes in het noorden, de Rutènes in het westen en de Volques in het zuiden.
Taal van de regio: De taal van Gévaudan in latere eeuwen behoort tot het Occitaans. Volgens Jules Ronjat wordt het beschouwd als een "Languedocien en cha" (hoewel het meeste van zijn kenmerken overeenkomen met het dialect van Languedoc, bevindt het zich ten noorden van de ca~cha isoglosse). De syntax van deze taal werd bestudeerd door Charles Camproux.
Literatuur en auteurs: Gévaudan heeft door de eeuwen heen vele auteurs voortgebracht die in het Occitaans schreven. Drie vrouwelijke troubadours, bekend als trobairitz, blijven belangrijk in de literaire geschiedenis: Almucs de Castelnou, Iseut de Capio en Azalaïs d'Altier. In de 20e en 21e eeuw zijn er ook bekende schrijvers zoals Félix Remize (1865-1941, bekend als "lo grelhet"), Joseph Valette en Émile Tichet. De Escolo Gabalo, een Félibréenne-school, blijft zich inspannen om de lokale taal te bestuderen en te promoten, bijvoorbeeld door almanakken en woordenboeken te maken.
Laatst gewijzigd:
21 maart 2025
link:
https://ngv-stambomen.nl/gdp/index.php/pers/get/5-93138
Gekopieerd!
