Stamboom van Hagenbeek

Vader: Theoderic I Le Grand de Wisigothie
Moeder: NN

• Overleden: ± 466 te Toulouse

Theodoric II (? - 466), koning van de Visigoten (453 - 466), was de zoon van koning Theodoric I, kleinzoon van Alarik I, en broer en opvolger van koning Thorismund, nadat hij hem in 453 had laten vermoorden.

Er is weinig bekend over zijn moeder, koningin Pédauque, de tweede echtgenote van Theodoric I, waarschijnlijk een Gotische prinses en dochter van Alarik I, want Theodoric werd door Sidonius Apollinaris omschreven als de “kleinzoon van Alarik”. Ook over zijn jeugd is weinig bekend.

Theodoric II groeide op aan het hof van Toulouse en kreeg onderwijs van Eparchius Avitus, prefect van het praetorium van Gallië, in tegenstelling tot zijn oudere broer Thorismund. Hierdoor waardeerde hij de Romeinse cultuur meer dan zijn vader en oudere broer. Hij nam deel aan de slag op de Catalaunische Velden in 451 als leider van een Gotisch bataljon, bondgenoot van de Romeinen, samen met zijn vader Theodoric I en zijn oudere broer Thorismund.

Met zijn broers kwam hij in opstand tegen Thorismund, die Arles en Narbonne bedreigde. Na de moord op Thorismund in 453 werd hij koning. Toulouse (veroverd door Wallia in 418) bleef de hoofdstad van zijn koninkrijk. Hij werd in 453 tot koning verkozen.

Het lijkt erop dat hij regeerde in een diarchie, een politiek systeem met twee koningen: hijzelf en zijn broer Frederic. Hoewel de Romeinse bronnen alleen Theodoric II als vorst beschrijven vanwege zijn voorrang op zijn broer, lijkt Frederic een belangrijke legeraanvoerder te zijn. Hoewel het koninkrijk van Theodoric II nog steeds werd beschouwd als een federale staat, was het vanaf ongeveer 460 feitelijk volledig onafhankelijk van Rome. Hij liet een nieuw wetboek opstellen, het Édit de Théodoric, dat verschilde van de Romeinse wetten en het eerdere edict van zijn vader.

Dit wetboek bevatte 154 hoofdstukken en was gebaseerd op het Romeinse model. Hoewel het zogenaamd bedoeld was om het koninkrijk te pacificeren, was het in de eerste plaats een strafwetboek dat veel fiscale heffingen organiseerde. Het edict onderscheidde twee bevolkingsgroepen in zijn koninkrijk, de Barbaren en de Romeinen, evenals twee groepen, de vrijen en de niet-vrijen. Het reguleerde de ontvoering van echtgenotes door ontvoerders en hun medeplichtigen met de dood te straffen. Een weduwe mocht niet hertrouwen binnen een jaar na de dood van haar echtgenoot. Het bevatte een lijst van toegestane scheidingsgronden (zoals overspel voor vrouwen, moord voor mannen), reguleerde de straffen voor verkrachtingen van vrije mannen of slaven, evenals de verkoop van kinderen en de bescherming van de echtgenote in geval van fouten van haar echtgenoot. Ze kon niet in plaats van hem worden vervolgd.

Theodoric werd in 466 vermoord door zijn broer Euric, een fervent Arianist, die hem beschuldigde van een te grote romanisering en van te veel tolerantie tegenover de katholieke kerk in zijn koninkrijk.