Volgens de mozarabische kronieken (niet volledig betrouwbaar), was Pelagius een naaste verwant van Roderik, de laatste Visigotische koning van Spanje. Pelagius bekleedde in de hoofdstad van het koninkrijk, Toledo, de functie van spatharius, oftewel lid van de persoonlijke garde van de Visigotische vorsten. Na de nederlaag en waarschijnlijke dood van koning Roderik in de Slag bij Guadalete, nabij Xérès (zomer 711), stelde Pelagius zich aan het hoofd van de christenen die waren gevlucht naar de bergen in het noorden van het Iberisch Schiereiland, met name in de Cordillera Cantabrica. In 718 riep hij een vergadering bijeen van notabelen, waaronder Visigotische edelen, die hem tot "koning" uitriepen, waarmee ze teruggrepen op de oude Germaanse traditie van het kiezen van vorsten door de edelen, een traditie die door de Visigoten in 633 was verlaten. Na zijn verkiezing tot koning stichtte Pelagius het koninkrijk Asturië, stelde zijn hoofdstad vast in het kleine stadje Cangas de Onís, en profileerde zich als de opvolger van de Visigotische koningen, wiens herinnering lang levendig bleef in de geesten van de christenen in het noorden.
Laatst gewijzigd:
23 februari 2025
link:
https://ngv-stambomen.nl/gdp/index.php/pers/get/5-92697
Gekopieerd!
