Stamboom van Hagenbeek

Vader: Spitamenes de Daskyleion de Bactriane
Moeder: NN

• Princesse de Bactriane
• Overleden: (ongeveer 8 weken oud)

Apama of Apamé is de eerste echtgenote van Seleucus I, de stichter van het Seleucidenrijk. Ze is de dochter van een Perzische edelman, Spitaménès, die vocht tegen Alexander de Grote. Tijdens de bruiloft in Susa in 324 v.Chr. trouwde ze met Seleucus. Uit deze unie werden twee dochters geboren, Apamé en Laodicé, evenals twee zonen, Antiochus I, erfgenaam van de troon, en Achaios. Ze is dus de enige Aziatische vrouw die met een Macedonische generaal trouwde en een epigoon baarde. Apamé werd koningin (basilissa) genoemd vanaf het moment dat haar echtgenoot de diadeem droeg, rond 305 v.Chr. In 298 trouwde Seleucus met Stratonice, waarbij hij de koninklijke traditie van polygamie voortzette om een talrijke koninklijke nakomelingen te verzekeren. Hoewel Apamé van 298 tot 293 opzij werd geschoven, werd haar positie niet bedreigd omdat zij de moeder was van een volwassen mannelijke erfgenaam, Antiochus, geboren in 324 v.Chr. Veel steden gesticht door de bevelen van Seleucus en Antiochus zijn naar haar vernoemd, zoals Apamea aan de Orontes.

Bactriane of Bactrië is een regio die zich uitstrekt over de huidige staten Afghanistan, Tadzjikistan en Oezbekistan, gelegen tussen de bergen van de Hindoe Koesj en de rivier de Amu Darya. Het is een staat die werd gesticht rond de stad Bactres (het huidige Balkh, een stad in het noorden van het huidige Afghanistan), die diende als administratieve hoofdstad en machtscentrum, en waaraan het ook zijn naam ontleent, vooral in de tijd van het Grieks-Bactrische Koninkrijk (3e – 2e eeuw v.Chr.) en de Indo-Griekse Koninkrijken (2e – 1e eeuw v.Chr.).

Vroeger was het gebied veel groter. Het had als grenzen: in het zuiden de Paropamisaden en India; in het noorden Sogdiana; in het oosten Scythië extra Imaum; in het westen Hyrcania, en het omvatte onder andere de regio's Margiane, Guriane, Bubacène, het land van de Tocharen en de Marucenen.

Vanwege de opeenvolgende beschavingen heeft Bactriane de protochronisten gefascineerd, die het in een ver verleden beschouwen als het centrum van een machtig en briljant beschaving, soms beschouwd als de bakermat van het Perzische rijk en de religie van Zoroaster, soms als die van de Ariërs, en tenslotte als die van de Bulgaren.

De hoofdstad was Bactres (het huidige Balkh, een stad in het noorden van het huidige Afghanistan). De Indiërs noemden het Bahlikâ en de Chinezen noemden het Daxia (vereenvoudigd Chinees:??; pinyin: dà Xià, "Grote zomer").

Van 545 tot 540 v.Chr. begon de stichter van het Perzische rijk, Cyrus II, met de verovering van Centraal-Azië en integreerde Bactriane in het Achaemenidische rijk. In 462 werd een opstand in Bactriane neergeslagen.

In de Griekse mythologie werd het veroverd door Ninus. In de gedocumenteerde geschiedenis was het tijdens de verovering van Alexander de Grote (328 v.Chr.) een van de grote satrapieën van de Perzische monarchie. Bessus, satraap van Bactriane, vermoordde Darius III om onafhankelijk te worden in zijn satrapie, maar slaagde daar niet in: Alexander voegde dit land toe aan zijn veroveringen. De Seleuciden behielden het tot de regering van Antiochus Theos in 256 v.Chr. Op dat moment herwon Bactriane zijn onafhankelijkheid en had achtereenvolgens zes Griekse koningen: Theodotus I (250), Theodotus II (243); Euthydemus I (221); Menander I (195), Eucratides I (181); Eucratides II (147-141): dit wordt het Grieks-Bactrische rijk genoemd, of het Grieks-Bactrische koninkrijk, dat duurde tot de regering van Heliocles I. Gedurende deze periode van meer dan een eeuw breidden de Grieks-Bactrische koningen hun rijk uit ten koste van India aan de ene kant en Sogdiana en de Scythen aan de andere kant, maar vooral ten koste van de Seleuciden. Het werd in 130 binnengevallen door de nomadische Yuezhi uit het noorden. Bij hun val namen de Arsaciden van Parthië al hun veroveringen in het westen over; de Scythen namen in 90 v.Chr. de rest over en stichtten een nieuw koninkrijk Bactres, waarvan de grenzen vaak varieerden.