Vanaf de Merovingische tijd werd de gewoonte aangenomen om "Francia" te gebruiken om het gehele koninkrijk van de Franken aan te duiden. De term "Francia" verschijnt bij Sint Hieronymus (ca. 348-420), die het situeerde op de rechteroever van de Rijn, en op Romeinse munten die overwinningen tegen het Frankische volk vieren, waarvan de naam vrij zou betekenen.
Het door Clovis gestichte koninkrijk van de Franken werd vaak verdeeld in onderkoninkrijken, die "delen van het koninkrijk" of "Teilreiche" werden genoemd, volgens de Frankische gewoonte van een eerlijke verdeling van het koninkrijk onder de zonen van de heerser.
Periodes van monarchale eenheid waren eerder uitzonderlijk. Desondanks werd de eenheid van deze verschillende onderkoninkrijken, die de Francië vormden, permanent erkend, ondanks soms gewelddadige conflicten. Het gevoel van behoren tot een gemeenschappelijke en superieure entiteit, het koninkrijk van de Franken, dat het grootste deel van Gallië omvatte en verenigd was door de trouw aan dezelfde koninklijke dynastie, bleef sterk bij de Franken. Deze koninkrijken wisten daarnaast hun interne conflicten te staken om zich te verenigen tegen andere koninkrijken, zoals tijdens de aanvallen van de Frankische koningen tegen de Bourgonden.
Daarnaast droegen, ondanks de verdelingen van het door Clovis I verenigde koninkrijk, al zijn nakomelingen die over delen van het koninkrijk der Franken regeerden de titel van koning der Franken, wat getuigt van hun bewustzijn van de eenheid en de bijzondere identiteit van Frankrijk. Deze eenheid van Frankrijk uitte zich ook door het ondeelbare karakter van Parijs, de zetel van het koninkrijk door de wil van Clovis I, en door de nabijheid van de verschillende hoofdsteden in het Parijse bekken.
Laatst gewijzigd:
18 februari 2025
link:
https://ngv-stambomen.nl/gdp/index.php/pers/get/5-92402
Gekopieerd!
