Stamboom van Hagenbeek

Vader: Heduigathonius de Saxe
Moeder: NN

• Geboren: in 500 te Bernburg
• Comte de Ballenstadt
• Overleden: in 556 (ongeveer 56 jaar oud)

Het wapen van de graven van Ballenstedt, verdeeld in tien stukken van zwart en goud, werd in de 12e eeuw aangenomen.

Land: Saksen-Anhalt, Nedersaksen, Saksen, Brandenburg

Titels: Hertog van Saksen, Hertog van Saksen-Lauenburg, Hertog van Saksen-Wittenberg, Keurvorst van Saksen, Markgraaf van Brandenburg

Oprichting: 11e eeuw door Adalbert van Ballenstedt

Ontbinding: 1689

Tak: Huis Anhalt

Het Huis Ascania is een van de oudste Duitse families en stamt historisch gezien uit de 11e eeuw. Dit huis vormt de stam van het Huis Anhalt, dat tot op de dag van vandaag bestaat.

Het kasteel van Ballenstedt

De dynastie ontleent haar naam aan het kasteel van Aschersleben (in het Latijn: Ascharia) in de regio Ostfalen in Saksen, tegenwoordig in de deelstaat Saksen-Anhalt. Andere familiebezittingen waren Ballenstedt en de vesting Anhalt in het midden van het Harzgebergte. Een familielegende uit de 16e eeuw vertelt dat de Ascaniërs afstammelingen zijn van Ascanius, zoon van Aeneas, of van Ashkenaz, achterkleinzoon van Noach.

De eerste vermelding van een Ascanische graaf Esico (comes Hesicho) wordt gevonden in een akte van 26 oktober 1036, uitgegeven door keizer Koenraad II de Saliër. Via zijn moeder stamt Esico af van de Saksische markgraaf Odo I († 993); hij zou eventueel de broer kunnen zijn van Ute van Ballenstedt, de vrouw van markgraaf Ekkehard II van Meißen. Zijn familie regeerde over landgoederen ten oosten van Quedlinburg tot aan de grens van Oost-Francië (het "Duitsland") langs de Elbe en de Saale.

Volgens de Annalista Saxo, een kroniekschrijver uit de 12e eeuw, is graaf Esico van Ballenstedt de vader van graaf Adalbert van Ballenstedt, die voor het eerst wordt genoemd na het jaar 1033. Een van de deelnemers aan de opstand van de Saksen georganiseerd door graaf Otto van Noordheim tegen het bewind van koning Hendrik IV in 1073, Adalbert schonk tegelijkertijd meerdere landgoederen aan de abdij van Nienburg.

Adalbert van Ballenstedt werd rond het jaar 1080 vermoord en liet twee zonen na: Otho de Rijke († 1123) en Siegfried van Ballenstedt. Otho trouwde met Eilika, dochter van hertog Magnus I van Saksen, afkomstig uit de familie Billung. Bij de dood van zijn schoonvader in 1106 gingen uitgestrekte Saksische landgoederen over in handen van de Ascaniërs. Otho zelf werd hertog van Saksen voor een korte periode in 1112, concurrerend met Lotharius van Supplinburg.

Na de dood van Lotharius in 1137 werd de zoon van Otho, Albert I de Beer († 1170), benoemd tot hertog van Saksen, niet zonder de vijandigheid van de Welfen (het Huis van Brunswijk), met name Hendrik de Leeuw, tegen te komen, aan wie hij in 1142 moest toegeven. Uiteindelijk vestigde Albert zich in 1157 als de eerste markgraaf van Brandenburg in de voormalige Oost-Saksische mark ten noorden van de Elbe, ten noorden van de gebieden van markgraaf Koenraad van Meißen van het Huis Wettin. In 1147 trouwde Alberts dochter Hedwig van Ballenstedt met Otto van Meißen, zoon van Koenraad.

Zoals gebruikelijk in die tijd verdeelde Albert de Beer zijn uitgebreide erfenis onder zijn zonen: Otho († 1184), de oudste, ontving de mark van Brandenburg; Herman († 1176) werd de stichter van de graven van Weimar-Orlamünde die uitstierf in de 15e eeuw; Bernard, de jongste zoon, kreeg de oorspronkelijke gebieden in Saksen rond Aschersleben, Ballenstedt en het kasteel Anhalt. Na de val van Hendrik de Leeuw in 1180 ontving Bernard de titel van hertog van Saksen (als Bernard III) uit handen van keizer Frederik Barbarossa; hij regeerde echter alleen over de oostelijke domeinen van Wittenberg en Lauenburg. Bernard verdeelde op zijn beurt zijn land onder zijn zonen: Albert I († 1261) werd hertog van Saksen en Hendrik I († 1252) ontving de voorouderlijke landgoederen van Anhalt.
De afstammelingen van Albert I gaven vervolgens heersers aan het hertogdom Saksen. De Ascanische hertogen vormden twee takken, die van Saksen-Wittenberg, die de status van keurvorst bereikten door de Gouden Bul van 1356 en uitstierven in 1422, en die van Saksen-Lauenburg die eindigde in 1689. De afstammelingen van Hendrik I regeerden over de vorstendommen Anhalt-Aschersleben, Anhalt-Bernburg, Anhalt-Köthen, Anhalt-Dessau, Anhalt-Zerbst en Anhalt-Plötzkau. Maar vanaf 1863 had de lijn van Anhalt-Dessau al deze vorstendommen in handen, en dit tot de Duitse revolutie van 1918-1919. De beroemdste vertegenwoordiger van de Anhalt-tak is Catharina II (1729-1796), geboren als prinses Sophie Friederike Augusta van Anhalt-Zerbst, keizerin en autocrate van heel Rusland.