Stamboom van Hagenbeek

Vader: Raoul I de Fougères
Moeder: Avoise de Clare

• Geboren: in 1090
• Overleden: op 4 oktober 1154 (ongeveer 64 jaar oud) te Savigny-Le-Vieux

De vierde zoon van Raoul I van Fougères en Havoise van Clare, dochter van Richard van Bienfaite en Rohaise Giffard, volgde in 1124 zijn broer Méen III, bijgenaamd Frangalo, op. De nieuwe heer had zich fel verzet tegen de plannen van de heilige Vital, toen deze kluizenaar naar het hof van zijn vader kwam om toestemming te vragen voor de oprichting van een klooster in het woud van Savigny. Echter, de nieuwe heer was vastberaden om de geestelijken zijn eerdere gedrag te doen vergeten. Hij woonde persoonlijk, omringd door vele heren en zijn vazallen, de inwijding van de abdijkerk bij in 1124 en schonk bij die gelegenheid de heerlijkheid Moidré en het land van Verdun, samen met andere goederen in zowel Bretagne als Normandië, aan de geestelijken als teken van zijn vrijgevigheid.

Rond 1137 verleende Henri onderdak op zijn land aan Robert van Vitré, die door een opstand van zijn onderdanen, opgehitst door Conan, hertog van Bretagne, uit zijn stad was verdreven. Henri hielp Robert zelfs wraak te nemen door hem een kleine troepenmacht ter beschikking te stellen. Met deze troepen drong Robert het gebied Vendelais binnen en richtte enige schade aan op de landgoederen van zijn voormalige baronie. Maar bloedbanden en medelijden wogen minder zwaar voor de heer van Fougères dan de vleierijen en beloften van Conan. Om een mogelijke alliantie die zijn macht kon bedreigen te voorkomen, bood Conan Henri de grond van Gahard en een deel van het woud van Rennes aan, op voorwaarde dat hij Robert in de steek zou laten (D. Morice, t. 1, p. 94; d'Argentré, boek IV, hoofdstuk 47; Le Baud, kronieken van Vitré, hoofdstuk XXIII). Verleid door deze aanbiedingen, verraadde de heer van Fougères zijn verwant en vriend en dwong hem, samen met zijn gezin, het eerder verleende onderkomen te verlaten.

Deze laakbare toegeeflijkheid verstevigde de vriendschap tussen Conan en Henri, die vanaf dat moment een van de meest intieme raadgevers van de hertog werd.

De heer van Fougères vond echter niet het geluk in zijn ambitieuze verlangens dat hij had gehoopt, en richtte al zijn wensen en hoop op de hemel. Het voorbeeld van zijn vader, die als religieus man in de abdij van Savigny stierf, was een krachtige aansporing die hem ertoe aanzette zijn vader te imiteren. Zijn gedachten waren volledig gericht op het kloosterleven. Echter, zijn vrouw Olive de Penthièvre deed alles wat in haar macht lag om hem hiervan te weerhouden. Met gebeden, omhelzingen en tranen probeerde ze Henri's vastberadenheid te doen wankelen. Uiteindelijk gaf Olive, moe van het verzet en bang om tegen een zo sterke wil in te gaan, toe aan zijn smeekbedes.

Henri deed afstand van de heerlijkheid van Fougères ten gunste van zijn zoon Raoul (1150). Nadat hij al zijn zaken had afgehandeld, trok hij zich terug in de abdij van Savigny, waar hij het religieuze habijt aannam (zoals vermeld in de handgeschreven geschiedenis van Savigny).

Bij zijn intrede in het klooster deed Henri gulle schenkingen aan de abdij. Aan de eerdere giften voegde hij een molen toe (de zogeheten Savigny-molen), een vijver en weide in de stad Fougères, de belasting op het malen van een wijk in de stad, een nabijgelegen wijngaard, en bevestigde hij de schenking van de kerk van Loroux die zijn vader al had gedaan. Tot slot schonk hij ook het woud van Loges, met al zijn eigendommen, behalve een gedeelte dat bekend stond als 'les Eperviers'.

Henri genoot echter niet lang van de rust die hij zocht in het heiligdom; hij stierf het jaar daarop en werd begraven in het klooster van de abdij. Dit klooster werd vanaf dat moment de gewone begraafplaats voor de heren van Fougères (volgens Morice, deel 3, kolommen 579, 580, 583, 585, jaartal 1150).