Stamboom van Hagenbeek

In 1414 werd Alençon verheven tot hertogdom en werd het de residentie van Marguerite d’Angoulême. In 1509 trouwde ze op 17-jarige leeftijd in eerste instantie met hertog Charles IV van Alençon. Na zijn dood in 1525, tijdens de slag bij Pavia, bleef Marguerite in Alençon, zelfs na haar hertrouwen met de koning van Navarra. Deze grootmoeder van de toekomstige koning Hendrik IV, en zus van koning François I, was een liefhebber van literatuur en verzamelde aan haar hof vele schrijvers. Haar tolerantie jegens hervormingsgezinden maakte Alençon tot een toevluchtsoord voor vervolgde geleerden zoals Clément Marot en Antoine Le Maçon, vertaler van Boccaccio. De protestantse Reformatie werd al in 1524 in het hertogdom Alençon gepredikt, mede dankzij Marguerites open geest. Onder andere Michel d'Arande en Pierre Caroli introduceerden nieuwe religieuze ideeën die veel inwoners tot calvinisme bekeerden. Alençon werd een centrum van de Reformatie en werd in 1530 zelfs "klein Duitsland" genoemd door een Duitse hervormer. In 1529 drukte Simon Du Bois er het "Kleine Catechismus" van Luther. Ondanks haar pogingen om protestanten te beschermen, zoals Gérard Roussel en Clément Marot, kon Marguerite niet voorkomen dat sommigen alsnog werden vervolgd en geëxecuteerd. Na Marguerites dood in 1549 werd het hertogdom definitief bij het koninklijk domein gevoegd. Tijdens de godsdienstoorlogen plunderden protestanten en katholieken elkaars kerken, wat tot grootschalige conflicten leidde. In de 16e eeuw wisselde de stad meerdere malen van hand tussen katholieken en protestanten. Alençon speelde een belangrijke rol in deze woelige periode. In de 17e eeuw, onder Richelieu, werd het hertogdom vervangen door de administratieve "généralité" van Alençon binnen Normandië. Rond 1665 stichtte Marthe La Perrière een fabriek voor het beroemde kantwerk "point d'Alençon", dat tot 8.000 kantwerkers tewerkstelde op het hoogtepunt. De opheffing van het Edict van Nantes leidde in 1685 tot vervolging van protestanten, die massaal vluchtten naar Engeland, de Nederlanden en de Kanaaleilanden. Dit veroorzaakte een economische terugslag, ondanks pogingen van functionarissen zoals Antoine Jean-Baptiste Alexandre Jullien (1766-1789) om stedelijke ontwikkelingen en landbouw te stimuleren.

Dossier: