Stamboom van Hagenbeek

• Geboren: ± 900 te Issoudun

De toponiem van Issoudun is gedocumenteerd in de vorm Uxelodunum in 984.

Het is samengesteld uit het Gallische element "uxello", verwijzend naar iets dat "verhoogd" of "het hoogst" is, en het Gallische, maar ook gelatineerde woord "dunum" dat "vesting" of "ommuurde plaats" betekent. De naam die door de stad Indre wordt gedragen, verwijst dus naar de etymologische notie van "verhoogde vesting".

Zijn inwoners worden Issoldunois genoemd. Geschiedenis Prehistorie Dit gedeelte is leeg, onvoldoende gedetailleerd of onvolledig. Uw hulp is welkom! Hoe te doen? Oudheid

Gelegen halverwege Bourges en Châteauroux, is de Biturige stad Uxeldunum, vernietigd bij de nadering van Caesar en herbouwd door deze laatste, een sinds de oudheid onafgebroken bewoonde locatie. Twee Romeinse mijlpalen zijn in de 19e eeuw gevonden, bijgesneden en opnieuw uitgehold om sarcofagen van te maken. Volgens ontcijferde restanten van inscripties dateert de ene uit het tijdperk van Nerva en de andere uit die van Septimius Severus. Middeleeuwen Wapen van de Lusignans, heren van Issoudun. Wapen van de Lusignans, heren van Issoudun.

In de 11e eeuw sloegen de heren van Yssoudun, prinsen van Déols en heren van Château-Raoul, genaamd Raoul, Ebbe(s) of Eudes, hun eigen munt. Aan het einde van de 12e eeuw, met het uitsterven van de familie van de heren van Châteauroux-Déols, werd Issoudun, net als hun erfgename Denise van Déols (1173-1207), heen en weer geschoven tussen de kronen van Frankrijk en Engeland: Frans volgens het verdrag van Azay-le-Rideau van 1189, Engels in 1195 volgens het verdrag van Gaillon, en viel in 1200 bij het verdrag van Goulet toe aan Filips Augustus. De eerste twee echtgenoten van Denise werden in feite gekozen door de koningen van Engeland Plantagenets, graven van Poitiers en hertogen van Aquitanië (en dus leenheren van West-Berry of Bas-Berry). Door haar tweede echtgenoot, André de Chauvigny (1150-1202), vond de opvolging van de heren van Châteauroux en Issoudun plaats, met hun zoon Guillaume I de Chauvigny (1188-1233), vader van Guillaume II de Chauvigny (1224-1270).

Maar de Capetingers kochten geleidelijk de titels van de rechthebbenden op, bijvoorbeeld in 1221 en 1243. Bij de dood van de graaf van Poitiers, Alphonse, in augustus 1271, werd Issoudun definitief toegevoegd aan het koninklijk domein en de Chauvignys uitgesloten (hoewel er betrokkenheden of apanages zouden zijn: zo werd François van Alençon, jongere broer van Hendrik III, beleend tussen 1576 en 1584).

Opmerking: het wordt vaak gezegd dat de Lusignans heren van Issoudun waren (zie de wapens hierboven), maar men moet eigenlijk d'Exoudun begrijpen!

De ontwikkeling van de stad leidde in de eerste helft van de 13e eeuw tot de oprichting van een franciscaner klooster (de Cordeliers).

In de 15e eeuw kende de stad Issoudun een groei in de lakenindustrie, maar leed in 1497 aan een pestepidemie.