Stamboom van Hagenbeek

Vader: Radagest II des Hérules
Moeder: Ubertina des Granates

• Geboren: ± 592
• Gedoopt: [[https://gw.geneanet.org/dupuisl?lang=nl&p=visilaus+v+des+obotrides&n=des+herules]]
• Koning van de Wenden
• Overleden: in 649 (ongeveer 57 jaar oud)

De Abodriten (ook bekend als Obodriten of Obotriten) waren een Slavische stamconfederatie die in de 6e eeuw werd gevestigd in de regio's die nu bekend staan als Holstein en Mecklenburg, in het noordoosten van Duitsland. Hun hoofdstad was Luibice, het huidige Lübeck. Vanaf 1147 werden de Abodriten het doelwit van kruistochten, waarna ze in 1164 werden opgenomen in het Heilige Roomse Rijk.

De Abodritische confederatie bestond uit drie hoofdtribes: de Wagriërs, de Polaben en de eigenlijke Abodriten. Ze werden bestuurd door een koning, hoewel de adellijke families veel macht hadden.

Het land van de Abodriten werd soms "Slavonië" of "Esclavonië" genoemd (een kortstondig koninkrijk dat in 1047 werd gesticht door Gottschalk, volgens "Larousse du XXe siècle", deel 6, 1933). Tijdens de 9e eeuw stonden de Abodriten dicht bij de Deense koningen, met wie ze huwelijken sloten. In 967 stichtte Otto I van het Heilige Roomse Rijk een missionair bisdom in Oldenburg, onder het gezag van het aartsbisdom Hamburg-Bremen. Hoewel het katholicisme werd geaccepteerd in de hogere kringen, bleef het gewone volk sceptisch, wat leidde tot heidense opstanden waarin kerken werden verbrand en priesters werden gedood. Rond 1120 intensiveerde aartsbisschop Adalbert van Bremen de missionaire inspanningen, maar de Abodritische prinsen verboden uiteindelijk de missies.

Tijdens de Tweede Kruistocht, op aandringen van Bernard van Clairvaux en paus Eugenius III, voerden Saksische kruisvaarders (onder leiding van Hendrik XII van Beieren) en Denen oorlog tegen de heidense Slaven, waaronder de Abodriten. Dit leverde echter geen blijvende resultaten op. In 1159 vroeg koning Waldemar I van Denemarken Hendrik van Beieren om in te grijpen omdat de Slaven regelmatig zijn kust aanvielen. Hendrik verklaarde de oorlog aan de Abodriten en begon hun gebied te veroveren. In 1164 werd Pribislav I, zoon van de laatste Abodritische koning Niklot, verslagen en moest hij Hendriks oppergezag erkennen. De regio werd definitief geïntegreerd in het Heilige Roomse Rijk. De gebieden die ooit door Niklot werden gecontroleerd, met uitzondering van het graafschap Schwerin, werden als leen aan Pribislav gegeven en vormden de kern van het toekomstige hertogdom Mecklenburg.

Dankzij de verschijning van haringbanken in de Oostzee kende de regio daarna een aanzienlijke economische groei. De maritieme activiteiten ontwikkelden zich in een Duits-taalgebied en de regio, die zeelieden en handelaren aantrok, kende een snelle germanisering, hoewel de meeste dorpelingen tot het einde van de 15e eeuw een Slavisch dialect bleven spreken. Lübeck was de hoofdstad van de Hanze.