Stamboom van Hagenbeek

• Geboren: ± 1445 te Delft
• Gedoopt: [[https://gw.geneanet.org/ecouvret?lang=en&pz=ellen&nz=couvret&p=jan+jacobszn&n=bruijn]]
• Veertigraad van Delft 1478
• Overleden: in 1494 (ongeveer 49 jaar oud) te Delft

De genealogie begint met Jan Jacob Bruijn, veertigraad van Delft 1476, overl. aldaar 1494. Jan was gehuwd met Catharina van Montfoort (en niet met Ida Kijfhouck). Hun zoon was Jacob Jan Bruijn, geb. 1476, schepen 1514-1518, 1521, burgemeester 1519, 1520, 1523-1524, 1527-1530, 1532-1534, veertigraad 1534-1544 van Delft, overl. aldaar 28-1-1544. Hij huwde met Claesje Ewouwtsdr. (en niet met Delia Oem), geb. 1481, overl. 1558.

Blijkbaar waren de ware echtgenote Catharina van Montfoort evenals Claesje Ewouwtsdr. niet interessant genoeg en werden ze op een zijspoor gezet, evenals later hun hond Bruijn in het wapen. Zowel in de huwelijkse voorwaarden van de kinderen als bij de vernoeming van de kinderen blijkt Claesje Ewoutsdr. de echte moeder te zijn. De familie had zich in de 16e eeuw in enige takken opgedeeld, die in authentieke stukken nimmer de naam Van der Dussen droegen en al deze heren voerden in rood een gaande brak in het wapen.

Het merendeel van de 4e generatie noemt zicht rond 1600 Bruijn van der Dussen en ging het wapen vierendelen. Eind 16e eeuw werd die gewoonte populair. Men kon daarmee laten zien wie de voorouders waren. Volgens onze huidige begrippen van heraldiek gebeurde dat met de volgende verdeling: in het 1e kwartier het eigen wapen van de wapenvoerder; in het 2e kwartier het wapen van de vrouw van de wapenvoerder; in het 3e kwartier dat van de moeder van de wapenvoerder; en in het 4e kwartier het wapen van de moeder van de vrouw van de wapenvoerder. In een kwartierstaat gezien als de nummers 4 t/m 7. Van deze regels had de familie Van der Dussen blijkbaar nooit gehoord, althans ze werden niet juist toegepast. Ieder lid had wel weer een eigen afwijking in het wapen maar dat was nooit in het 1e kwartier met de hond.

Bij de 5e generatie treed er rust op en bijna alle familieleden voeren hetzelfde wapen, echter met een opmerkelijke verandering. In het 1e kwartier staat opeens het wapen van het Middeleeuwse geslacht Van der Dussen, in het 2e
de hond van Bruijn, het 3e en 4e kwartier onbekend, gelijkend op het wapen Drapenier en Van Kijfhouck. In heraldische termen doen zij het voorkomen, alsof hun vader gehuwd was geweest met een Bruijn. Maar dit verhaal wordt direct gelogenstraft, want alle familieleden voeren ineens hetzelfde wapen met dezelfde combinatie. Dat zou suggereren, dat ooit een voorvader Van der Dussen met een Bruin getrouwd is geweest. Duidelijk is dat bij dit wapen de gangbare heraldische regels genegeerd zijn en iedereen op het verkeerde been wordt gezet ter meerdere glorie van de familie. Wat opvalt is dat er een vrij hechte familieband is geweest: zelfs met verre verwanten worden gezamenlijke besluiten genomen.
Bij de 6e generatie beginnen een aantal prominente familieleden het volle wapen van het middeleeuwse
geslacht Van der Dussen te voeren. En met dit wapen is het Delftse geslacht Van der Dussen begin 19e in de adelstand verheven met clausule van erkenning.

Het Delftse geslacht Van der Dussen was een regentengeslacht met invloedrijke takken in Dordrecht, Rotterdam, Gouda, Schiedam, Woudrichem, Amsterdam en Utrecht. Naast stedelijke ambten bekleedden de Van der Dussens ook hoge posten op het niveau van gewest en generaliteit. Met recht een succesvolle familie met veel aanzien. Het staat vóór 1812 iedereen vrij een andere naam aan te nemen, maar de bewering van een adellijk geslacht af te stammen en daartoe doelbewust de genealogie en de daarmee gepaard gaande akten te vervalsen, het wapen te usurperen en schilderijen te vervalsen, alleen om de status van de familie te verhogen, staat toch wel op gespannen voet met de werkelijkheid. Zonder deze fratsen waren zij ongetwijfeld ook in de adelstand verheven.

Dossier: