Stamboom van Hagenbeek

Vader: Karel V de Wijze van Valois
Moeder: Johanna van Bourbon

• Geboren: op 13 maart 1371 te Parijs
• Hertog van Orléans
• Overleden: op 23 november 1407 (36 jaar oud) te Parijs

Hij was een prins uit het capetingische huis Valois, hertog van Orléans en jongere broer van koning Karel VI van Frankrijk. Hij maakte deel uit van de regentschapsraad van het koninkrijk Frankrijk die de geesteszieke koning moest vervangen. Lodewijk werd in 1407 vermoord in opdracht van zijn neef Jan zonder Vrees, hertog van Bourgondië.

Als stichter van het tweede huis Orléans, was hertog Lodewijk I van Orléans de grootvader van koning Lodewijk XII van Frankrijk alsook overgrootvader van koning Frans I van Frankrijk, deze laatste was afkomstig uit een jongere tak van de graven van Angoulême.

Als tweede nog in leven zijnde zoon van koning Karel V van Frankrijk en Johanna van Bourbon, was hij de enige broer van Karel VI. Hij was graaf van Beaumont en hertog van Valois, vervolgens hertog van Touraine (1386), graaf van Château-Thierry, Vertus, Luxemburg, Porcien, Courtenay, Angoulême, Périgord, Blois, Dunois, Chartres, Soissons en Dreux, baron van Coucy en Châtillon-sur-Marne, heer van Luzarches, Sablé de Grandelin, Châlons-en-Champagne, Châteaudun, Sedenne, Crécy, Épernay, Montargis, Fère-en-Tardenois en Oisy. Hij ontving ten slotte het hertogdom Orléans in apanage (1392).

Hij trouwde in 1389 met Valentina Visconti (1368-1408), dochter van Gian Galeazzo Visconti, hertog van Milaan, en Isabella van Frankrijk. De machtiging van Karel VI voor de onderhandeling van dit huwelijk dateert van 20 september 1386.[1] Dit huwelijk zou de grond vormen voor de aanspraak van de Franse koningen Lodewijk XII en Frans I op het hertogdom Milaan.

Hij toonde zijn smaak voor feesten en pleziertjes door de verfraaiing van dure stadhuizen in Parijs. Hij stond bekend als een verleider, waarvan zijn vijanden zeiden dat hij "hinnikte als een hengst naar bijna alle mooie vrouwen".[2]

Hij ging vertrouwelijk om met zijn broer de koning. Onder de korte persoonlijke regering van Karel VI en de politiek van de marmousets (1388-1392), werd hij de rivaal van de opeenvolgende hertogen van Bourgondië, Filips de Stoute en vervolgens diens zoon Jan zonder Vrees. Hij werd gesteund door koningin Isabella van Beieren terwijl de geestesziekte van de koning werd bevestigd.

In 1392 zonk de koning weg in een periodieke waanzin. Tijdens deze aanvallen van waanzin, trad koningin Isabella op als regentes, bijgestaan door de voornaamste edellieden van het koninkrijk. In feite verwierf Filips de Stoute, de machtige hertog van Bourgondië en oom en voogd van de koning - hij was regent tijdens diens minderjarigheid tussen 1380 en 1388 - grote invloed aan het hof. Daarentegen verliet de koningin die weinig kaas van politiek had gegeten zich op Filips aan wie ze haar huwelijk met de koning had te danken. Lodewijk van Orléans legde zich erop toe aan invloed te winnen binnen de raad, waarbij hij zich opwierp als de enige echte rivaal van de hertog van Bourgondië. Hij wijdde zich aan het afstoppen van de toenemende invloed van de hertog van Bourgondië. In 1402 verwierf hij het hertogdom Luxemburg in pand om te verhinderen dat de staten van de hertog van Bourgondië (waaronder het graafschap Vlaanderen) een territoriale eenheid konden vormen. Datzelfde jaar was hij de executeur-testamentair van de connétable Lodewijk van Sancerre.

Bij het overlijden van Filips de Stoute in 1404, stond het hertogdom Bourgondië op het hoogtepunt van zijn macht in de raad. Zijn zoon Jan zonder Vrees kwam nu aan het hoofd te staan van het Bourgondische huis, maar was politiek gezien minder machtig dan zijn vader. Lodewijk van Orléans wist dat hij moest profiteren van het verdwijnen van Filips de Stoute van het politiek toneel om de teugels van de macht terug in handen te kunnen krijgen.

Door zijn spilzucht, maakte hij zich in toenemende mate impopulair, hetgeen met zorg door Jan zonder Vrees politiek werd uitgebuit. Hij werd ervan beschuldigd de hertogin van Bourgondië te hebben willen verleiden of, erger nog, verkrachten. Hij leek de Frans-Engelse wapenstilstand te hebben willen breken, door Hendrik IV van Lancaster tot een duel te provoceren, hetgeen Jan zonder Vrees niet kon toestaan, want de Vlaamse lakenhandelaars waren volledig afhankelijk van de Engelse wolimport en zouden geruïneerd worden door een embargo. Lodewijk van Orléans slaagde erin zijn positie en die van zijn partizanen in het hart van de raad van de koning (1406-1407) te versterken, waarbij hij, met de steun van de koningin, de aanhangers van de hertog van Bourgondië wist buiten te werken.


1391 Kauf v.Blois, 1392 Duc, C de Valois, d'Angouleme, 1395 Kauf von Chateaudun, 1395 Kauf von Porcean, 1400 Kauf von 1/2 Soissons und Coucy, assassine par Raoul d'Aucquetonville and autres gens apostrez par le Duc de Bourgogne. Volledige naam: Louis I de France Duc d'Orléans Comte de Valois, d'Ast, de Blois, de Dunois, de Beaumont, d'Angouleme, de Périgord, de Dreux, de Soissons, de Vertus et de Portien Sire de Coucy et de Chateauthierry