Stamboom van Hagenbeek

Vader: Hendrik V van Lancaster
Moeder: Catherine van Frankrijk

• Geboren: op 6 december 1421 te Windsor Castle
• Koning van Engeland
• Overleden: op 21 mei 1471 (49 jaar oud) te Londen

1421 Duke of Cornwall, 1.9.1422 King, 1422-1453 Roi de France, 12.10.1453 Verlust der Guienne an France, murdered on the orders of Edward IV

was koning van Engeland van 1422 tot 1461 en van 1470 tot 1471. Hij werd getroffen door krankzinnigheid en moest in zijn toestand rekenen op de strijdvaardigheid van zijn koningin Margaretha van Anjou. In 1453 verloor hij de Honderdjarige Oorlog tegen Frankrijk en in 1471 verloor hij het leven in de Rozenoorlogen tegen het Huis York.

was koning van Engeland van 1422 tot 1461 en van 1470 tot 1471. Hij werd getroffen door krankzinnigheid en moest in zijn toestand rekenen op de strijdvaardigheid van zijn koningin Margaretha van Anjou. In 1453 verloor hij de Honderdjarige Oorlog tegen Frankrijk en in 1471 verloor hij het leven in de Rozenoorlogen tegen het Huis York.

Als gevolg van zijn successen in de Honderdjarige Oorlog had zijn vader Hendrik V grote gebieden verworven in Frankrijk en was door het verdrag van Troyes in 1420 erfgenaam geworden van de Franse kroon, maar tijdens de regering van zijn zoon zou dit gebied volledig verloren gaan. Met de Vrede van Atrecht in 1435 verloor Hendrik zijn belangrijkste bondgenoot Filips de Goede, de hertog van Bourgondië in deze oorlog. Hendrik VI was gericht op het geestelijke en ontbeerde de politieke sluwheid om efficiënt te regeren. De Slag bij Castillon in 1453 beëindigde de oorlog. Enkel Calais bleef over.

Zijn vrouw Margaretha van Anjou, dochter van René I van Anjou, vertrouweling van koning Karel VII van Frankrijk, met wie hij in 1445 trouwde, was politiek bekwamer. Het huwelijk was een deel van de wapenstilstand van het verdrag van Tours met Karel VII. Toen hun eerste en enige kind Eduard in oktober 1453 werd geboren, vertoonde de koning al de eerste tekenen van krankzinnigheid. In augustus 1453 verviel Hendrik in een staat van volstrekte lethargie en bleef hij vijftien maanden lang in een verlammende, lege en catatonische krankzinnigheid verkeren als in een wakend coma. Hij herkende niemand en kon niet spreken of op enigerlei manier reageren op vragen. Hij kon niet zelfstandig eten of zich wassen, omdat hij geen controle had over zijn armen en benen. Hendrik was volkomen verstomd en verstild: een koninklijk niets.

Tijdens de Rozenoorlogen betwistten het Huis Lancaster en het Huis York elkaar het koningschap vanaf 1455. Op 4 maart 1461 na een hevige strijd werd Hendrik afgezet door Eduard van York, bekend als koning Eduard IV van Engeland. Koningin Margaretha was echter vastbesloten namens haar man en haar zoon de troon te heroveren. Hiertoe sloot zij een verbond met Richard Neville, graaf van Warwick, die in onmin leefde met de nieuwe koning. Richard huwelijkte zijn dochter, Anne Neville, uit aan de zoon van Margaretha, de prins van Wales, Eduard; bestreed en versloeg Eduard van York en herstelde het koningschap van Hendrik VI op 30 oktober 1470. Dit duurde echter niet lang. Eduard IV zocht steun bij zijn Bourgondische bondgenoot, hertog Karel de Stoute en viel Engeland binnen. Warwick werd gedood op 14 april 1471 in de slag van Barnet. Op 4 mei 1471 werd Hendriks zoon, Eduard, gedood in de slag van Tewkesbury. En ook omstreeks mei 1471 werd Hendrik VI gevangengezet in de Tower of London, waar hij waarschijnlijk werd vermoord. Richard, hertog van Gloucester, de latere koning Richard III, wordt weleens genoemd als dader, maar dit wordt onwaarschijnlijk geacht. Hendrik werd begraven in Chertsey Abbey. Later werd zijn lichaam overgebracht naar Windsor Castle en vervolgens naar Westminster Abbey. Eduard IV volgde hem op.