Stamboom van Hagenbeek

• Geboren: in 452
• Gedoopt: [[https://gw.geneanet.org/dupuisl?lang=nl&p=gorlois+gwyrlys+sap&n=de+tintagel]]
• Duc de Tintagel et de Cornouaille

Tintagel

Tintagel is een plaats en civil parish aan de noordwestkust van het graafschap Cornwall in Engeland. De bevolking bedraagt ongeveer 1.700 inwoners (volkstelling van 2001). Het dorp heette voorheen Trevena (uit het Cornisch Tre war Venydh) tot 1850, toen werd besloten het te hernoemen. Het meest pittoreske gebouw van het dorp is het oude postkantoor, een huis uit de 14e eeuw dat in de 19e eeuw werd omgebouwd tot een postkantoor en nu eigendom is van de National Trust, een particuliere erfgoedorganisatie. Nabijgelegen ruïnes worden in verband gebracht met het "kasteel van koning Arthur", maar het kunnen net zo goed een klooster of een handelspost zijn geweest.

Arthurlegende

In de Arthurlegende is Tintagel de plaats van waaruit koning Arthur afkomstig zou zijn. In de onmiddellijke omgeving van het dorp, aan de rotsachtige kust, bevinden zich inderdaad ruïnes die mogelijk uit de 5e eeuw stammen en het "kasteel van Arthur" worden genoemd.

De opgravingen die in de jaren 1930 door Ralegh Radford werden uitgevoerd, concludeerden dat er een Keltisch klooster en een handelspost uit de 5e en 6e eeuw nabij de locatie van een 12e-eeuws kasteel bestonden. Sommige archeologen betwisten deze conclusies echter. Het is nu algemeen aanvaard dat de site een belangrijk centrum van het koninkrijk Dumnonia vormde en dat de plaats een belangrijk uitwisselingscentrum met de mediterrane wereld was onmiddellijk na de val van het Romeinse Rijk. Recentere opgravingen hebben in 1998 de "Steen van Arthur" onthuld. In 2017 werd een tweede steen ontdekt, met inscripties in het Latijn, Griekse letters en christelijke symbolen. Ook de Romeinse naam "Tito" en de Keltische naam "Budic" komen voor.

Kasteel van Tintagel

Het kasteel van Tintagel is een middeleeuwse versterking in Cornwall, in het Verenigd Koninkrijk, nabij het dorp Tintagel. In de vroege middeleeuwen diende het als zomerresidentie voor de koningen van Domnonée, en de huidige bouw is te danken aan Richard van Cornwall.

Archeologisch onderzoek naar de site begon in de 19e eeuw, toen het een toeristische attractie werd, met bezoekers die de ruïnes van het kasteel van Richard kwamen bekijken. In de jaren 1930 onthulden opgravingen significante sporen die het bestaan van een hoogstatus woonplaats en veel oudere handelsbetrekkingen met de Middellandse Zee aan het einde van de Romeinse periode aantoonden.

Het kasteel wordt al lang geassocieerd met de Arthurlegendes. Het begon allemaal in de 12e eeuw, toen Geoffrey van Monmouth in zijn mythische geschiedenis van Brittannië, de Historia regum Britanniae, het de plaats maakte van de conceptie van Arthur. Volgens Geoffrey werd zijn vader, koning Uther Pendragon, vermomd door de magie van Merlijn om op Gorlois, hertog van Cornwall en echtgenoot van Ygraine, de moeder van Arthur, te lijken.

Het kasteel van Tintagel is sinds het midden van de 19e eeuw een toeristische attractie geworden en wordt tegenwoordig beheerd door English Heritage.
Geschiedenis

Romeins-Britse Periode

Tijdens de 1e eeuw werd het zuiden van Groot-Brittannië binnengevallen en bezet door het Romeinse Rijk. Het gebied van het moderne Cornwall werd toegewezen aan de Romeinse administratieve regio civitas Dumnoniorum, waarvan de naam afkomstig is van de lokale Britse stam die de Romeinen de Dumnonii noemden. In die tijd was dit deel van zuidwestelijk Groot-Brittannië "geïsoleerd, dunbevolkt [...] en daarom ook onbelangrijk voor de Romeinse autoriteiten, totdat in de 3e eeuw na Christus de lokale tinindustrie de aandacht trok."

Archeologen hebben in Cornwall vijf mijlpalen ontdekt die tijdens de Romeins-Britse periode zijn opgericht. Twee daarvan bevinden zich nabij Tintagel, wat aangeeft dat er een weg door de plaats liep.

Zoals de Cornische historicus en archeoloog Charles Thomas in 1993 opmerkte: "Tot nu toe kan geen enkele structuur die is gevonden op Tintagel Island [...] worden beschouwd als een teken van de aanwezigheid van een nederzetting uit de Romeinse periode, zij het lokale boeren of anderen". Desondanks werd een hoeveelheid ogenschijnlijk Romeins-Britse aardewerk op de site ontdekt, evenals een leren tasje met koord in Romeinse stijl, met tien kleine Romeinse munten, daterend van het bewind van Tetricus I (rond 271-274) tot dat van Constantius II (337-361). Dit suggereert dat "schijnbaar [...] het eiland of het gebied beneden het laatste kasteel (of beide...) een woonplaats waren in de 3e en 4e eeuw", hoewel er geen bewijs van gebouwen uit die periode is gevonden.

Tintagel

Na de val van het West-Romeinse Rijk in het begin van de 5e eeuw na Christus, stortte ook de Romeinse overheersing in het zuiden van Groot-Brittannië in, en het gebied werd verdeeld in verschillende koninkrijken, elk met zijn eigen leider of koning. Het voormalige Romeinse district civitas Dumnoniorum werd blijkbaar het koninkrijk Domnonée, geregeerd door zijn eigen monarchie tijdens de vroege middeleeuwen tussen de 5e en 8e eeuw. In deze regionale context ging de bewoning van het kasteel van Tintagel verder, met de creatie van wat archeologen kennen als Periode II van de site.

Archeologische Bevindingen

Er zijn echter meningsverschillen tussen archeologen over het exacte doel van de site van Tintagel Island in die tijd: in het midden van de 20e eeuw werd over het algemeen aangenomen dat er een oud christelijk klooster op deze site was, maar "sinds ongeveer de jaren 1980 moest deze hypothese worden verlaten," geloven archeologen nu dat het in feite een plek was die was gereserveerd voor de elite, bewoond door een machtige lokale heer of zelfs door de koninklijke familie van Domnonée.

De hypothese dat het kasteel van Tintagel tijdens Periode II een klooster was, werd gelanceerd door de archeoloog uit Devon Ralegh Radford, die de site van 1933 tot 1938 opgroef. Hij kwam tot deze conclusie vanwege de overeenkomsten in de structuren met betrekking tot de eerste elementen van het kasteel van Tintagel daterend uit het begin van de middeleeuwse periode en het klooster uit de 7e eeuw op de site van de abdij van Whitby in Yorkshire.

Archeologen accepteren dit standpunt echter niet langer. Ze geloven nu dat het aan het begin van de middeleeuwse periode een plek was die was gereserveerd voor de elite, waar de koninklijke familie van Domnonée en hun entourage woonden. Archeoloog en historicus Charles Thomas dacht dat deze mensen niet het hele jaar in Tintagel verbleven, maar rondtrokken: "Een typische koning, vergezeld van zijn familie, familieleden, afhankelijke personen, permanente gevangenen, ambtenaren en aanhangers, evenals een privé-militie of troep van honderd tot driehonderd zielen in totaal, verplaatste zich met zijn imposante entourage; althans wanneer al deze personen niet bezig waren met inter-tribale campagnes of het afweren van indringers en boosdoeners." De site werd tijdens deze periode ook beter verdedigbaar, met de aanleg van een grote gracht bij de ingang van het schiereiland, waardoor er slechts een smalle doorgang overbleef voor degenen die het wilden naderen.

Luxe Artikelen

Diverse luxeartikelen uit deze periode zijn op de site gevonden, waaronder aardewerk uit Proconsulair Afrika (helder Afrikaans gestempeld aardewerk) en Phocaea (Phocaeaanse rode slipwaren), die waren geruild tijdens de terugreis van de Middellandse Zee. Bij het onderzoeken van dit aardewerk merkte Charles Thomas op dat "de hoeveelheid geïmporteerd aardewerk uit Tintagel aanzienlijk groter was dan die van elke andere site daterend uit ongeveer 450-600 na Christus in Groot-Brittannië of Ierland." Uit deze bevinding concludeerde hij dat Tintagel een plek was waar schepen hun goederen uit Zuid-Europa aan land brachten aan het begin van de middeleeuwse periode.

Middeleeuwen en Later

In 1225 ruilde Richard, 1e graaf van Cornwall, met Gervase van Tintagel de grond van Merthen (oorspronkelijk deel van het landgoed van Winnianton) tegen het kasteel van Tintagel. Een kasteel werd in 1233 op de site gebouwd door graaf Richard om een verband te leggen met de Arthurlegenden die Geoffrey van Monmouth met deze plek associeerde, en omdat het werd beschouwd als de traditionele verblijfplaats voor de koningen van Cornwall. Het kasteel werd in een ouderwetse stijl gebouwd om het een ouder uiterlijk te geven. Richard hoopte zo het vertrouwen van de Cornish bevolking te winnen, omdat zij wantrouwig stonden tegenover vreemden. Het kasteel zelf had geen strategische waarde.

De opvolgende graven van Cornwall waren niet geïnteresseerd in het kasteel, dat daarom aan de sheriff van het graafschap werd overgelaten. Sommige delen van de structuur dienden als gevangenis en de gronden werden voor begrazing gebruikt. Het kasteel raakte in verval en in de jaren 1330 bestond het dak van de Ridderszaal (Great Hall) niet meer. Later raakte het kasteel steeds verder in verval en leed het geleidelijk schade door erosie van de landengte. Tijdens zijn bezoek in het begin van de jaren 1540 moest John Leland een geïmproviseerde brug van boomstammen oversteken om toegang te krijgen tot het eiland. Toen Engeland in de jaren 1580 werd bedreigd door een Spaanse invasie, werden de verdedigingswerken versterkt bij de "Iron Gate" poort.

Als eigendom van het hertogdom Cornwall behoorde het landgoed van Tintagel tot de bezittingen die door de regering van het Gemenebest in de jaren 1650 in beslag werden genomen (het keerde in 1660 terug naar het hertogdom). De verhuur van weidegrond voor schapen ging door tot in de 19e eeuw.

Huwelijk van Igerna Ferch Amlawdd de Domnonee

Igerna, ook bekend als Ygerne van Tintagel, was tweemaal getrouwd. Eerst met de beroemde Uthyr (Uter) Pendragon van Bretagne, koning van heel Bretagne, met wie ze twee kinderen had, waaronder de beroemde koning Arthur en hier Gancie van Bretagne. Vervolgens (of daarvoor) met Gorlois, met wie ze een dochter Elaine had.
Er is misschien verwarring tussen Uthyr en Igerne en hun kinderen, waarbij Uthyr wordt geïdentificeerd als Arthur, en Igerne als Guenièvre. Hoe dan ook, Elaine heeft een zus ... de Fee Morgane! Helaas stammen we niet van haar af, wat jammer is, want we bevinden ons waarschijnlijk niet meer in de genealogie, maar in een wakkere droom!