In 840 trouwde Ermesinde van Carcassonne (811-860), dochter van Bello van Carcassonne, met Seniofredo I (Sunifred I). Samen kregen ze zeven kinderen.
Carcassonne: Plinius de Oudere was de eerste die deze actieve nederzetting nabij de rivier Atax (de Aude) vermeldde, onder de naam Carcasum (officieel Julia Carcaso).
In de 3e eeuw v.Chr. viel Carcassonne onder heerschappij van de Volques Tectosages.
In 118 v.Chr., bij de oprichting van de havenstad Narbonne (Colonia Narbo Martius), kwam de regio onder Romeinse heerschappij.
In 70 v.Chr. werd Carcassonne een officiële Romeinse provincie.
Vanaf 14 n.Chr. verbond de Via Aquitania Narbonne met Bordeaux (Burdigala), waarbij Carcassonne een belangrijke tussenstop werd.
Tegen die tijd was de oorspronkelijke oppidum verdwenen en vervangen door een open Gallo-Romeinse stad met een schaakbordpatroon. De nederzetting breidde zich uit over de vlakte.
Tussen 234 en 285 beleefde het Romeinse Rijk een periode van militaire anarchie, waardoor de "barbaren" herhaaldelijk plundertochten ondernamen in Gallië.
Als reactie hierop werd een versterkte stadsmuur van meer dan een kilometer lang gebouwd, met meer dan dertig torens.
In 333 vermeldde de Anonieme schrijver van Bordeaux de stad onder de naam Castellum Carcasonne.
In het begin van de 6e eeuw vestigden de Wisigoten zich in de regio.
Van 507 tot 509 bevochten de Franken de Wisigoten en veroverden een groot deel van het koninkrijk Toulouse.
Carcassonne bleef echter een Wisigotisch bolwerk, fel begeerd door de Franken.
In 587 leidde Didier van Toulouse een Frankische expeditie tegen de stad, maar werd verslagen en sneuvelde bij de stadsmuren.
In 533 werd het bisdom Carcassonne en Narbonne opgericht.
In 589 bekeerde de Wisigotische koning Récarède I zich tot het katholicisme, wat de spanningen tussen Wisigoten en Franken verminderde.
In 711 vielen de Moren onder ’Anbasa ibn Suhaym al-Kalbi Spanje binnen via Gibraltar en veroverden binnen enkele jaren een groot deel van het Iberisch Schiereiland.
In 719 trokken ze de Pyreneeën over en namen de Septimania, destijds onderdeel van het Wisigotische koninkrijk Toledo, in.
In 725 belegerden de Moren Carcassonne en dwongen de stad zich over te geven. Carcassonne werd hernoemd tot Qarqshuna, en haar inwoners moesten de helft van hun bezittingen afstaan.
Een Moors garnizoen werd in de stad gevestigd.
In 759 heroverde Pepijn de Korte Carcassonne, hoewel de regio tot de tijd van Karel de Grote bleef lijden onder plunderingen.
Ermesinde, dochter van ---, overleed na 1 december 885.
Een charter gedateerd 22 maart 865 beschrijft een rechtszaak onder Salamon, graaf van het kasteel van Sint-Stefanus, waarin eerdere schenkingen van Sunifred en zijn vrouw Ermesinda worden genoemd.
Op 1 december 885 schonken Ermessinda, graaf Rodulfo, graaf Miron en gravin Quixilo bezittingen, wat wordt geïnterpreteerd als een gift van Ermesinde, weduwe van Sunifred, samen met twee van haar acht kinderen en de vrouw van haar tweede zoon.
Laatst gewijzigd:
15 april 2025
link:
https://ngv-stambomen.nl/gdp/index.php/pers/get/5-15506
Gekopieerd!
