Stamboom van Hagenbeek

• Geboren: ± 803 te Gainsborough
• Écuyer Seigneur de Gainsborough Echevin des Gaini Ealdorman des Gaini, Duc des Gaini
• Overleden: in 866 (ongeveer 63 jaar oud)

Een ealdorman is een term uit Angelsaksisch Engeland in gebruik van de 8e eeuw tot de Deense overheersing in de 11e eeuw, die gebruikt werd om de bestuurder van een gouw aan te duiden. De term ontstond in Wessex en verdween tijdens de regering van de Deense vorst Knoet, die de term verving door het Scandinavische eorl.
Deze ealdormen hadden een zeer hoge status en kwamen zeker in de 8e en 9e eeuw uit de directe kring rond de vorst. Hun benoeming was echter niet erfelijk, zoals de vergelijkbare Frankische hertogen en graven na het einde van het Karolingische rijk, maar een benoeming van de koning, die hen ook kon verwijderen van hun post. Als bestuurder van een shire traden ze op als militair bevelhebber van de lokale militie, de fyrd, en als opperrechter. Door deze grote macht kwam het voor dat enkele ealdormen zelf een claim op de troon ontwikkelden, zeker wanneer ze verwant waren met een lokale dynastie, zoals gebeurde in Mercia in de 7e eeuw. De term zelf verdween tijdens de regering van Knoet, hoewel de functie als bestuurder van een shire wel bleef bestaan, maar onder de nieuwe, Scandinavische, term Eorl.
Æthelred “Mucel” van Gainsborough – Ealdorman van de Gaini Æthelred Mucel was een Angelsaksische edelman uit Mercia, vader van Ealhswith, de echtgenote van Alfred de Grote. Hij was actief als getuige bij meerdere oorkonden tussen 867 en 895. Mogelijk is hij dezelfde persoon als een ealdorman genaamd “Mucel” die Merciaanse oorkonden ondertekende tussen 836 en 866. Het is ook mogelijk dat hij de zoon was van een andere ealdorman Mucel, die oorkonden ondertekende tussen 814 en de jaren 840.

Volgens Asser was Æthelred ealdorman van de Gaini, een stam waarnaar Gainsborough in Lincolnshire vermoedelijk is genoemd. In zijn biografie van Alfred de Grote schrijft Asser dat Alfred in 868 “verloofd en gehuwd werd met een vrouw uit Mercia, van adellijke afkomst, namelijk de dochter van Æthelred (bekend als Mucel), ealdorman van de Gaini. De moeder van de vrouw heette Eadburh, afkomstig uit het koninklijke geslacht van de koning van Mercia. Ik heb haar zelf vaak met eigen ogen gezien, jarenlang vóór haar dood. Ze was een opmerkelijke vrouw, die vele jaren na de dood van haar man als kuise weduwe leefde, tot haar eigen dood.

Ze hadden minstens twee kinderen:

Æthelwulf (†901): Volgde zijn vader op als ealdorman van de Gaini. Voorouder van Æthelstan Half-King.

Ealhswith (†5 december 902): Huwde in 868 met Alfred de Grote en kreeg vijf kinderen met hem.

Æthelred wordt ook wel “Mucel dux” genoemd in een oorkonde van koning Æthelred I uit 868.
Hij was ealdorman van de Gainas in Mercia.
Hij huwde met Eadburga, dochter van Cenwulf, koning van Mercia, en zijn vrouw Elfrida.
Asser noemt Eadburga “een eerbiedwaardige dame uit de koninklijke lijn van Mercia… die na de dood van haar man vele jaren als weduwe leefde tot haar eigen dood.”

Volgens historicus Alison Weir was Eadburga mogelijk de dochter van koning Cenwulf, hoewel de chronologie twijfelachtig is gezien Cenwulfs dood in 821.

Æthelwulf (†903): De Anglo-Saxon Chronicle vermeldt zijn dood in 903 als “ealdorman Æthelwulf, de broer van Ealswith, de moeder van koning Edward.

Ealhswith (geboren ca. 848–853, †904): Asser vermeldt haar huwelijk met Alfred in 868. Roger van Hoveden bevestigt de namen van haar ouders en dat haar moeder verwant was aan de koningen van Mercia. Ze kreeg haar eerste kind in 869. In 901 ondertekende ze een oorkonde als “Ealhswith mater regis”. Ze stichtte het klooster van St. Mary’s in Winchester en werd daar non na de dood van Alfred.