Stamboom van Hagenbeek

• Geboren: op 8 juni 1144 [[https://gw.geneanet.org/dickduck?lang=nl&pz=dirk&nz=zwaan&ocz=6&p=rudolphus&n=van+beusichem]]
• Gedoopt: [[KdG: 25952]]
• Overleden: op 18 maart 1174 of 1174 (29 jaar oud)

Trouwt waarschijnlijk Aleijt van Heijnsberch ?

Onbekend De heer Vermast is een van de eersten die zich serieus heeft beziggehouden met "De Heeren van Bosinchem voor het jaar 1300" (Bijdragen en Mededelingen Gelre, LIII, 1953, 5-51). Hij laat in navolging van dr. C. Booth, de stamboom van het ministe- rialengeslacht beginnen met een ridder Rodolphus, overleden in 1164 of 1174. Deze ridder zou zijn gehuwd met Aleyt van Heynsberch, wiens wapen twee zilveren afgewende zalmen zouden zijn op een blauw veld. Uit dit huwelijk stammen twee zonen: Hubert I (vermeld 1196-1213) en Alfer (1200-1213). Van Hubert zijn verder vier zonen bekend: Roelof; Steven; Hubert en Wenemar, en een naamloos gebleven dochter die met Alard van Buren huwde. In het eerste deel van het Oorkondenboek van het Sticht Utrecht tot 1301(OSU) komen we veel personen (edelen en ministerialen) tegen als getuige zonder achternaam of herkenbare benaming. Verder komt de gewoonte om ministerialen als ridder of schildknaap aan te duiden pas op vanaf 1220. Zodoende kan al vlug worden opgemerkt dat we in het eerste deel van het OSU geen ridder Rodolphus (Roelof/Rudolf) van Beusinchem zijn aangetroffen. Voor de persoon Aleyt, vrouw van ridder Rodolphus is dus ook geen historische onderbouwing. De voornaam Rodolphus is echter een naam die we wat vaker in de periode voor 1200 tegenkomen. Hoewel er voor een Roelof (Rodolphus) als vader van de broers Hubert en Alfer van Beusinchem geen historische vermelding aan te wijzen valt is het toch aannemelijk dat de vader van Hubert deze voornaam zal hebben gedragen. Deze indicatie hebben we uit de naamgeving van diens vier zonen: Roelof, Steven, Hubert, Wenemar. Bedenken we dat de oudste zoon werd vernoemd naar de vaderlijke grootvader, de tweede zoon naar de moederlijke grootvader en de derde zoon naar vader zelf dan zien we mooi een Hubert op de derde plaats. Een helder bewijs voor toegepaste naamsvernoeming. Beusinchem komen we in 1176 tegen omdat een Iwan van Gokesforde het Utrechtse kapittel van St. Jan hinderde in het ongestoorde gebruik van hun hof te Beusinchem (OSU nr. 485). Het kapittel had deze hof en de kerk, in of kort voor 1131 gekocht. In de schikking die in 1176 werd vastgelegd bemiddelden graaf Hendrik van Kuyc (voogd van St. Jan) en een Herman, graaf van Nijmegen. Als getuigen zien we dan zes edelen en vijf ministerialen: Helias (van der Aa), Giselbertus de Amestelle (Amstel), Giselbertus de Wercunde (Werkhoven), Albero Pavo, en Otto Capellanus. Geen Van Beusinchems dus tenzij we Iwan als een verwant van de latere Van Beusinchems aanmerken. Tien jaar eerder komen we een Rodolfo en Yone de Scoenrewerth tegen onder de getuigende ministerialen. Waarschijnlijk waren beiden broers hoewel dit niet expliciet in de tekst wordt vermeld. In 1166, voor 24 september, bevestigd bisschop Godfried van Rhenen de abdij Mariënweerd in het bezit van haar goederen en rechten (OSU nr. 455). In de getuigenlijst nemen Roelof en Yone de 3e en 4e plaats in Scoenrewerth is natuurlijk het hedendaagse Schoonrewoerd tussen Vianen en Leerdam. Vianen blijkt later een bezitting van een jongere tak van de Van Beusinchems. Dit geeft te denken. Indien we in de benaming Yone een verbastering mogen lezen van de naam Ywan dan valt alsnog een link met Beusinchem te leggen. Uitgaande van de werkhypothese dat de in Beusinchem problemen makende Ywan van Gokesforde identiek is aan de in 1166 genoemde Yone van Scoenrewerth, dan zou de in 1166 genoemde Rodolfo van Scoenre- werth de vader kunnen zijn van de gebroeders Hubert en Alfer van Beusinchem. In 1176 zou deze Roelof al overleden kunnen zijn met kinderen die dan nog minderjarig zullen zijn geweest. Het blijft echter een gis. Het OSU geeft te weinig informatie. Wel is duidelijk dat niet alles wat in het verleden is geschreven over de periode voor 1200 ook verifieerbaar is. Zodoende zal nog veel literatuur gedeeltelijk gecorrigeerd dienen te worden. Hans Vogels

Dossier: