Stamboom van Hagenbeek

Vader: Arviragus Gwenivyth ap Cynfelin Arvirus de l' Île de Bretagne
Moeder: Venus Julia Genvissa Claudia Eugenia de Rome

• Geboren: circa 44 te Rome (I)
• Overleden: in 99 (ongeveer 55 jaar oud) te Rome (I)

De Keltische volkeren van Zuid-Engeland

De Trinovantes (of Trinobantes) waren een van de machtigste Britse volkeren in de prehistorie van Groot-Brittannië, vóór de Romeinse bezetting. Ze zijn bekend uit verschillende literaire bronnen: Julius Caesar (Commentarii de Bello Gallico), Augustus (Res Gestae Divi Augusti), Tacitus (Annales) en, veel later, uit de compilaties van Geoffrey van Monmouth (Historia Regum Britanniae).

Hun gebied lag ten noorden van de monding van de Theems, in de huidige graafschappen Essex en Suffolk. Hun hoofdstad Camulodunon bevond zich op de plek van het huidige Colchester, een van de veronderstelde locaties van Camelot.

Ze hadden als buren:

de Iceni in het noorden,

de Catuvellauni in het westen,

en de Cantiaci in het zuiden.

In de 1e eeuw v.Chr. waren ze des te machtiger doordat ze zich hadden verbonden met hun buren, de Catuvellauni. Zo controleerden ze de regio Cantium (het huidige Kent). Volgens Caesar was hun koning tijdens zijn eerste expeditie in 55–54 v.Chr. Imanuentius, maar dit wordt door geen andere bron bevestigd. Destijds was hun hoofdstad Braughing (Hertfordshire). Imanuentius zou zijn afgezet door Cassivellaunos (van de Catuvellauni), die vervolgens de coalitie van beide volkeren leidde.

Tijdens Caesars tweede expeditie werd Cassivellaunos verslagen, waarna Caesar zijn zoon Mandubracius installeerde, die in Gallië in ballingschap leefde. De Trinovantes betaalden daarna tribuut aan Rome.

De volgende heerser, bevestigd door numismatische bewijzen, was Addedomaros, die rond 20–15 v.Chr. aan de macht kwam. Onder zijn bewind werd de hoofdstad verplaatst naar Camulodunon. Rond 10 v.Chr. suggereren munten die zijn geslagen in Camulodunum door Tasciovanus van de Catuvellauni een tijdelijke machtsgreep, vóór de terugkeer van Addedomaros, mogelijk onder druk van de Romeinen.

Zijn zoon volgde hem op tussen 10 en 5 v.Chr., maar kort daarna werden de Trinovantes uiteindelijk veroverd door Tasciovanus of diens zoon Cunobelinus.

De Trinovantes verschijnen opnieuw in de geschiedenis tijdens hun deelname aan de opstand van Boudicca tegen het Romeinse rijk in 60 n.Chr.

Hun naam duikt opnieuw op in de middeleeuwen in de legende over de oorsprong van de naam Londen. Geoffrey van Monmouth beweert in zijn Historia Regum Britanniae dat de naam afkomstig is van Troi-novantum of "Nieuw Troje", een legende waarin Brittannië zou zijn gesticht door Brutus van Brittannië en andere afstammelingen van helden uit de Trojaanse oorlog.

De eerste munten die aan hen worden toegeschreven zijn van brons en dateren van rond 100 v.Chr. Rond 70 v.Chr. verschijnen gouden statera, en rond 50 v.Chr. zilveren munten.

De stijl van hun rijke graven (zie het Aylesford-faciës) is van continentale oorsprong en bevestigt hun verwantschap met de Belgische volkeren. De etymologie van hun naam bevestigt dit: het betekent “zeer nieuw”, in de zin van “nieuwkomers”.

Legendarische figuur Caradoc, ook wel Caradoc Freichfras (“sterke arm”), is een semi-legendarische figuur uit de 5e of 6e eeuw in Wales, verondersteld voorouder van de koningen van Gwent. Hij wordt ook genoemd in de Arthurlegende onder de naam Caradoc Briefbras (“korte arm”), als een van de ridders van de Ronde Tafel.