Anastasius I, geboren in Dyrrachium (nu Durrës) in Epirus rond 430 en overleden in Constantinopel op 9 juli 518, was een Byzantijns keizer van 491 tot zijn dood in 518. Bijgenaamd "Dicorus" (Twee Pupillen), besteeg hij de troon dankzij zijn banden met keizerin Ælia Ariadnè. Daarvoor had hij belangrijke functies bekleed binnen het keizerlijk paleis en zich beziggehouden met theologische kwesties, waarbij hij zich aansloot bij het monofysitisme. Op het moment van zijn kroning was zijn legitimiteit nog fragiel, terwijl hij te maken had met een nieuwe geopolitieke situatie, gekenmerkt door het recente verdwijnen van het West-Romeinse Rijk. Hij moest eerst zijn macht consolideren en vocht tegen de Isauriërs die al jaren de controle over het leger hadden en dreigden een verwant van Zeno, de voorganger van Anastasius, op de troon te plaatsen.
Na zijn succes voerde hij een beleid van voorzichtigheid. In zijn buitenlandse betrekkingen ging hij om met de barbaarse koninkrijken die voormalige Romeinse gebieden bezetten, waarbij hij hun legitimiteit erkende terwijl hij ten minste formeel de superioriteit van het Oost-Romeinse Rijk bevestigde. Tegenover de Sassaniden koos hij opnieuw voor een defensieve houding, wat een korte confrontatie met dit rivaliserende rijk niet verhinderde, die niet leidde tot belangrijke territoriale veranderingen. Intern reorganiseerde hij de keizerlijke financiën en liet hij zijn opvolgers een aanzienlijke begrotingsoverschot na, wat getuigt van zijn goede beheer. Op religieus gebied brak hij enigszins met het verzoeningsbeleid van Zeno tussen de monofysieten en de aanhangers van het Concilie van Chalcedon. Beïnvloed door zijn eigen overtuigingen voerde hij een beleid dat meer gunstig was voor de monofysieten, wat leidde tot protesten van een deel van de bevolking en de mislukte opstanden van Vitalianus.
Anastasius overleed op hoge leeftijd en liet zijn opvolgers, Justinus I en Justinianus, een relatief stabiel rijk achter, afgezien van de voortdurende religieuze spanningen, welvarend en beschermd door solide grenzen. Ondanks zijn reputatie als goed bestuurder wordt hij echter vaak weinig bestudeerd door moderne historici, aangezien zijn regeringstijd een overgangsperiode markeert tussen de laatste stuiptrekkingen van het West-Romeinse Rijk, dat in 476 viel, en de keizerlijke heropleving onder Justinianus.
Anastasius ([430/31] - 8 juni 518, begraven in Constantinopel, Kerk van de Heilige Apostelen)
Hij volgde Zeno op in 491 als keizerAnastasius, keizer in het Oosten. De Chronicon Paschale vermeldt de kroning in april 491 van "Anastasius Dicorus, afkomstig uit de provincie Novæ Epiri, voormalig Silentiarius". De Kroniek van Cassiodorus vermeldt dat Anastasios Zeno opvolgde als keizer in 491. De Victoris Tonnennensis Episcopi Chronicon vermeldt dat "Ariagne Augusta, de weduwe van Zeno" "Anastasium silentiarium Illyricianum patre Dyrracheno matre Arriana" aanwees als keizer in 491 en dat hij 27 jaar regeerde, hoewel het waarschijnlijk is dat "Dyrracheno" aangeeft dat Anastasios' vader afkomstig was uit Dyrrachium.
De Victoris Tonnennensis Episcopi Chronicon vermeldt dat "keizer Anastasios" smadelijk stierf, op 88-jarige leeftijd, getroffen door bliksem nadat hij uit angst voor de storm naar zijn slaapkamer was gevlucht. Keizer Konstantinos VII's De Ceremoniis Aulæ vermeldt dat "Anastasium Dicorum en zijn vrouw Ariadnam" werden begraven in de kerk van de Heilige Apostelen.
Hij trouwde in 491 als haar tweede echtgenoot met Ariadne, weduwe van keizer Zeno, dochter van keizer Leon I en zijn vrouw Aelia Verina (voor 457 - [515], begraven in Constantinopel, Kerk van de Heilige Apostelen). Iordanes noemt "Ariagne" als de dochter van keizer Leon I wanneer hij de toetreding van haar zoon tot keizer vermeldt. Theophanes vermeldt het tweede huwelijk van "keizerin Areadna" en "Anastasios". Cedrenus vermeldt het overlijden van "Ariadna Augusta" in het vijfentwintigste jaar van de regering van haar tweede echtgenoot. Keizer Konstantinos VII's De Ceremoniis Aulæ vermeldt dat "Anastasium Dicorum en zijn vrouw Ariadnam" werden begraven in de kerk van de Heilige Apostelen.
De naam van Anastasios' minnares is niet bekend. Anastasios had één onwettig kind bij Mistress (1): Een zoon (- gedood in Constantinopel 507). Theophanes vermeldt "Anastasii filius ex pellice" onder degenen die werden gedood tijdens een opstand in het hippodroom, gedateerd op 507. De naam van deze zoon is niet bekend.
Laatst gewijzigd:
17 februari 2025
link:
https://ngv-stambomen.nl/Hagenbeek/92369
Gekopieerd!
E-mail een vraag aan Cees Hagenbeek over deze persoon.
