Stamboom van Hagenbeek

Vader: Rechila de Souabe
Moeder: Childeramna Alphia Galicia de Wisigothie

• Geboren: in 420
• Général de Rome, Consul de Rome
• Overleden: op 18 augustus 472 (ongeveer 52 jaar oud)

Ricimer, de Magister Militum van het Westen

Flavius Ricimer (ca. 405 - 18 augustus 472) was een geromaniseerde Germaanse generaal die effectief over het resterende grondgebied van het West-Romeinse Rijk regeerde van 461 tot zijn dood in 472, met een korte onderbreking waarin hij de macht betwistte met Anthemius. Ricimer haalde zijn macht uit zijn positie als magister militum van het Westen en oefende politieke controle uit via een reeks marionettenkeizers.

De militaire organisatie van Ricimer en zijn dominantie over het rijk hebben historici zoals J.B. Bury ertoe gebracht te concluderen dat hij een schakel was tussen eerdere magistri militum, zoals de Vandalen Stilicho, en de Germaanse koning van Italië, Odoacer. Odoacer zette de West-Romeinse keizer Romulus Augustulus af in 476, in een daad die vaak wordt beschouwd als het markeren van de val van het West-Romeinse Rijk.

Ricimer was de zoon van Rechila, de Suevische koning van Galicië. Zijn moeder was de dochter van Wallia, koning van de Visigoten. Men veronderstelt dat een dergelijke alliantie tussen de Sueven en de Visigoten voor de dood van Wallia in 418 tot stand was gekomen, waarna de opvolgers van Wallia vijandig werden tegenover de leden van de familie van de overleden koning. Het toetreden tot het leger van het West-Romeinse Rijk was een vaak gebruikte optie voor "de verliezers in de leiderschapsstrijd onder de barbaren", waardoor Ricimer's familie in dienst van Rome zou zijn gekomen. Ricimer's jongere zus trouwde later met Gondioc, de koning van de Bourgondiërs.

Ricimer's heerschappij duurde tot zijn dood door een bloeding op 18 augustus 472, zes weken na het afzetten van Anthemius. Zijn titel van patriciër en opperbevelhebber werd overgenomen door zijn neef Gundobad. Zonder een krachtige figuur om het rijk te leiden, kende het West-Romeinse Rijk een nog snellere opeenvolging van keizers, waarvan geen enkele in staat was de macht effectief te consolideren. De lijn van West-Romeinse keizers eindigde met de afzetting van Romulus Augustulus door Odoacer (waarschijnlijk in 476 of 480), waarmee de keizerlijke macht werd verenigd in het verre Constantinopel.